(٤٦)
از نخلِ ترش بار چو باران می‌ريخت
وز صفحۀ رخ، گل به گريبان می‌ريخت
از حسـرت خاک‌پای آن تازه نهال
سيلاب ز چشمِ آبِ حيوان می‌ريخت
از نخلِ ترش بار چو باران می‌ريخت
وز صفحۀ رخ، گل به گريبان می‌ريخت
از حسـرت خاک‌پای آن تازه نهال
سيلاب ز چشمِ آبِ حيوان می‌ريخت
لێوی شیرینت گه‌زۆی لێ‌ده‌تکێ
ئاخر جوانیت بشوبهێ به کێ؟ !
شاگوڵی هه‌موو دنیایه هه‌ر که‌س
له داری جوانیت پێی بگا لکێ
ئاخر جوانیت بشوبهێ به کێ؟ !
شاگوڵی هه‌موو دنیایه هه‌ر که‌س
له داری جوانیت پێی بگا لکێ