شاعیر: کەماڵ ڕەحمانی
کتێب: سیلەچاوێک لە چوارینەکانی ئەبووسەعید ئەبوولخەیر
سەرناو: از نخلِ ترش بار چو باران می‌ريخت
سەبارەت: نووسین: کەماڵ ڕەحمانی

(٤٦)
از نخلِ ترش بار چو باران می‌ريخت
وز صفحۀ رخ، گل به گريبان می‌ريخت
از حسـرت خاک‌پای آن تازه نهال
سيلاب ز چشمِ آبِ حيوان می‌ريخت


لێوی شیرینت گه‌زۆی لێ‌ده‌تکێ
ئاخر جوانیت بشوبهێ به کێ؟ ! 
شاگوڵی هه‌موو دنیایه هه‌ر که‌س
له داری جوانیت پێی بگا لکێ

++++++++++++++++++++++