هاتن بە دەستمان نەبوو تا نەڕۆین
تاڵاوی مەرگیش هەر ئەبێ بخۆین
دەخیلتم ساقی هەستە تا زووە
داخی زەمانە با بە مەی بشۆین
«چوارینەکانی خەییام، وەرگێڕاوی: ئەحمەد شاڵی. »

لەم هاتنە بێهودەیە بیرم شاشە
سەرباری خەمان بیر و خەمی ئەولاشە
مەیگێڕ وەرە قۆڵ هەڵکە گڵێنەت بێنە!
خەم چڵکی دڵە، بە مەی بشۆرین باشە
«چوارینەکانی خەییام، وەرگێڕاوی: مامۆستا هەژار. »

چون آمدنم به من نَبُد روز نخست
وین رفتنِ بی‌مُراد عَزمی‌است دُرُست
برخیز و میان ببند ای ساقی چُسْت
کاندوهِ جهان به مِی فرو خواهم ‌شُست
«خیام نیشابوری»