ئەڵێن جەهەنەم جێگەی سەرخۆشە
قەت باوەڕ ناکا کەسێ بەهۆشە
سەرخۆش و عاشق بچنە جەهەنەم
بەهەشتێ وابێ چۆڵە و ناخۆشە
«ئەحمەدی شاڵی»

ئەڵین دۆزەخە جێی پیاوی سەرخۆش
هەی قسەی بێ‌جێی دوور لە عەقڵ ‌و هۆش
گەر عاشق و مەست گشت بچنە دۆزەخ
بەهەشت ئەبێتە ناولەپێکی بۆش
«چوارینەکانی خەییام، وەرگێڕاوی: مامۆستا گۆران.»

گۆیا لە جەهەندەمن ئەویندار و مەست
بەم واتەیە پێکەنیم و گوستی خۆم گەست
جێی چەند کەری کوڵکنە ئەگەر وابێ بەهەشت
یان چۆڵ و بیابان و کپە وەک لەپی دەست
«چوارینەکانی خەییام، وەرگێڕاوی: مامۆستا هەژار.»

گویند مرا که: دوزخی باشد مست
قولی‌ست خلاف، دل در آن نتوان بست
گر عاشق و میخواره به دوزخ باشند
فردا بینی بهشت همچون کف دست
«خیام»