چە شود اگر بە رحمت من بینوا نوازی؟
من اگر نیازمندم تو کریم و بی‌نیازی

من اگر کسی ندارم تو کس منی و عالم
منم ار فقیر و بی‌کس، تو رحیم و دلنوازی

شب قدر من همان شب که به وقت صبحگاهی
بنوازی عبد مذنب، تو که درب خانه بازی

به چه رو روم به درگه؟ که بسی گناهکارم
من مبتلا و ناچار، تو و عفو و چارەسازی

به‌جز از در تو یارب در سرفراز نبود
به هزار ترس آیم به امید سرفرازی

به درت برد 'امامی' سر خود به شرمساری
مگر آرد و گذارد سر و رو به خاکبازی