ئاڵەکۆک

سەیدی هەورامی add_a_photo
بنفشه بر كنار جويبارست
ز سودايش دل من بی‏قرارست

سيه پوشم بمانند بنفشه
جگر خسته دلم زار و فگارست

ز بيداد بنفشه بر بنفشه
چو ابرم چشم گريان اشكبارست

بنفشه دم ز زُلف او زند ليك
نه چون زلفش سياه و تاب دارست

بنفشه زار گردد تُربت من
ز اشك حسرتم كان در مزارست

اگرچه دور ايّام خزان است
دل باغ بنفشه نوبهارست

«تۆ عاشقنی ئەگەر «صەيدی» مەزۆنۆ»
تُرا با زُهد و تقوايت چەكارست

«وەنەوشێوەن ته مەيلت سا وەنۆشه»
بنفشه بر كنار جويبارست١

١. بنفشه: بەنەوشه، وەنەوشه. مەزۆنۆ: نازانم. وەنەوشه: ناوی
دڵدارەكەيەتی. جوانی ئەم هۆنراوەيه له دوو شيعری دواييدا دەرئەكەوێت كه وشەی هەورامی تێكەڵ فارسی‏يەكه كردووه كه ئەڵێت: تۆ ئەگەر عاشقی ئەی «صەيدی» حەقت چيه بەسەر عيبادەت‏و خواپەرستی‏يەوه، تۆ مەرامت يەك بەنەوشەيه ئەويش «وەنەوش»ه كه خۆشەويستەكەته، وه لەلای بەنەوشەدا له گوێی جۆگه ئاوێكا دانيشتوه. له هۆنراوەی شەشەمدا وتبووی هەرچەنده پايزەو وەختی خەزانه، بەهۆی «وەنەوش»ەوه وا بەهاری تازەيه، گوڵی وەنەوشه بەهاری خستوەته ناو باخ. يانێ وەنەوشی خۆشەويستی بەهاری هێناوه. م. كاردۆخی
نووسین: کەماڵ ڕەحمانی

پەراوێز edit