ئاڵەکۆک

سەیدی هەورامی add_a_photo
ڕيۆنێ مونگڵه ديمێ، بێ نەوەردێ
«خدايت يار باد از هر گزندی»١

جەفاو ئاشقا ئامان ڤەسێ ده
«بترس از دود آهِ دردمندی»٢

«كی رست از فتنەی آشوب حُسنت»
زەريفێ، چەم سياوێ، گێس كەمەندێ٣

جياتی مەڵهەمی زۆمێ گرۆنێم
«فرست از غمزه از ناز چندی»٤

«بكن در گوش ما آن حلقەی زلف»
وەشۆ ته خواجه بێنی ئێمه بەندێ٥

دڵو من شێت‏و وێتا وەس ڕەهێڵ بۆ
«بپايش نه ز تار زلف بندی»٦

«ميان باغ و بُستان آنچه سروند»
فدێو باڵاو ته بۆ باڵا بوڵەندێ٧

ته هەرزۆن ماچێوەت مێژۆ گيۆنێ
«در اين سودا نباشد چوون و چندی»٨

«خوشا رقصيدن عُشّاق با يار»
سەرو ماڵم جڤۆنێ جان مەندێ٩

مەتاوو ئەز نەدۆنوو ئاشكی يار
«مده زاهد مرا هر لحظه پندی»١٠

«تو بی‏پروا چنين مگذر به «صيدی»
حَذَر كن» مەشيه تەرسه ئاه مەندێ١١

١. ڕيۆنێ: ڕێحانی. مونگڵه ديمێ: ڕوومەت وەك مانگ. واته: ڕێحان
ڕوومەت مانگی بێ وێنه، يەزدان بتپارێزێ له هەموو ناخۆشی‏و پەژارەيەك.
٢. ڤەسێ ده: بەس بده. بترس: بترسه. دود: دووكەڵ. واته: جەفای
عاشقان بەس بده، بترسه له دووكەڵی هەناسەی دەردەران.
٣. رست: ڕزگار بوو. چەم سياو: چاو ڕەش. گێس: له «گيسو»ی
فارسی‏يەوه هاتوه به مانا: زوڵف. واته: كێ له فيتنەو ئاشووبی جوانيت ڕزگاری بووه، ئەی جوانی چاو ڕەشی زوڵف كەمەند.
٤. جياتی: لەباتی. زۆمێ: زام. گرۆنێم: گرانم. فرست: بنێره. واته: لەباتی
مەڵهەمی زامانی گرانم هێندێ غەمزەو ناز بنێره.
٥. واته: حەڵقەی زوڵفت بكەره گوێم، خۆشه تۆ خواجەو گەورەيت، منيش بچووك‏و بەندەت بم.
٦. واته: دڵی من شێته با بەس بەرەڵڵا بێت، به تاڵی زوڵفت پێوەندی كه با
نەتوانێ بەم‏لاو بەولادا بڕوات.
٧. واته: لەناو باخ‏و باخاتا هەرچی «سەرو» هەيه با هەموويان قوربانی
باڵای تۆ بن، ئەی باڵا بەرز.
٨. واته: تۆ ئەگەر ماچێكت به هەرزان بفرۆشيت نرخەكەی گيانێكه، لەم
مامەڵەشا «بۆچی»و «بۆ وا»ی تيا نيه، ماچی تۆ نرخەكەی گيانێكەو به گيانيش هێشتا هەرزانه.
٩. واته: خۆشه هەڵپەڕكێ لەگەڵ ياردا، با سەرو ماڵم فيدا بێت بۆ
جوانێكی گيان ڕفێنی دڵ ڕفێن.
١٠. مەتاوو: ناتوانم. نەدۆنو: نەدوێنم. پند: ئامۆژگاری. واته: ناتوانم من
نەدوێنم يارەكەم، چونكه عاشقم ئيتر زاهێد ئامۆژگاريم مەكه.
١١. واته: تۆ بەبێ پەروابەلای «صەيدی»دا تێمەپەڕه، ئاگات له خۆت بێ
بترسه له هەناسەو ئاهی دەردمەندێ.
نووسین: کەماڵ ڕەحمانی

پەراوێز edit