ئەی دڵ کە دنیا پیشەی نەمانە
بۆچی ئەم هەوڵ و ڕەنجە گرانە
غەم لەسەر دڵت هەرگیز بار مەکە
چارەنووس چی بێ ئەیکا زەمانە
«چوارینەکانی خەییام، وەرگێڕانی: ئەحمەد شاڵی. »

ای دل چو حقیقتِ جهان هست مَجاز،
چندین چه بَری خواری ازین رنجِ دراز!
تن را به قضا سپار و با درد بساز،
کاین رفته قلم زِ بهرِ تو ناید باز.
«خیام نیشابوری»