عەشقێ کە پاک بێ وشک و بێ تامە
هەروەک خۆڵەمێش بێ ترس و سامە
عاشق ئەوەیە مانگ و ڕۆژ و ساڵ
بێ خەو، بێ خواردن، بە بێ ئارامە
«چوارینەکانی خەییام، وەرگێڕاوی: ئەحمەد شاڵی. »

عشقی که مجازی بود آبش نبود
چون آتش نیم مرده تابش نبود
عاشق باید که سال و ماه و شب و روز
آرام و قرار و خورد و خوابش نبود
«خیام نیشابوری»