یا فراق ئاخر کوشیدەم، یا غەمِ ئەشعار نەو
وەی دودەردە ئەر نەمردم، دی نەلەرز دیرم نە تەو

ئاب و خاک قاڵب نەکەردە، گڵ وەپی ئووشن نەخشت
زەحمەتِ سەرمای زمسان ڕتبەیی یەخ دەیدە ئەو

قسسەیی بی مەغز و مەغزئازار و پووچ و بی‌لەزەت
دیم وەهەر جەمعی خوەنینەی، ئەهلِ مەجلس کەیدە خەو

ڕەوغەن و گووشت و برنج و لیومو عەمانی و سیب
کەی وە خامی بوود بخوەیدەی تا نەکریەیدە چڵەو

شاعرِ شیرین کەلامِ شیعر نەو! هەر یە بزان
عافیەت دورەن جەسەرکار، ئەر بخوید هەشت مەشکە ئەو

کاغەزی نفڵە، قەڵەم ڕەنجە و خوەت خەستە نەکە
ڕاە تو وە تورکسان چوو ئەی عەرەب! بی‌خود نەدەو^١

قافیە سوڵتان شیعر و قاڵبِ خشتِ سوخەن
خشتِ بی قاڵب چ حاسڵ موڵکِ بی‌سوڵتان خرەو

ڕووحِ 'سەعدی' شاد کە نویسی کەس لە ئی مهنەت‌سەرا
'تا نەکیشد ڕەنج و مهنەت، گەنج وەنەسیبی نیەو'^٢

سەدهزار ئەفسووس کە بردم سەدهزار حەسرەت وە گور
باعسِ بەدبەختی من چەرخ دوون و چەترِ کەو

شیعر نەو بایەد وە ژست و ناز مەخسووسی خوەنی
ئەر وە مەردانە خوەنیدەی، حەرفِ موفتە و ناحەسەو

شیعر نەو کوهنە وەیادم برد، نیەزانم چارە چەس
قسسەیی بی‌مەغز بەعزی، مەغز 'شامی' کرد خرەو