(٤٤)
می‌رفتم و خون دل به راهم می‌ريخت
دوزخ دوزخ شرر ز آهم می‌ريخت
می‌آمدم از شوق تو بر گلشنِ کون
دامن دامن گل از گناهم می‌ريخت
می‌رفتم و خون دل به راهم می‌ريخت
دوزخ دوزخ شرر ز آهم می‌ريخت
می‌آمدم از شوق تو بر گلشنِ کون
دامن دامن گل از گناهم می‌ريخت
له چاڵی دوریت هێنده گریاوم
خوێنیشم نه‌ما نه‌ک ئاو له چاوم
په‌روانه‌ی شه‌می ئه‌وینی تۆمه
بۆیه له تاوان وه‌ها سووتاوم
خوێنیشم نه‌ما نه‌ک ئاو له چاوم
په‌روانه‌ی شه‌می ئه‌وینی تۆمه
بۆیه له تاوان وه‌ها سووتاوم