ئاڵەکۆک

کەماڵ ڕەحمانی زەنگیاوەیی add_a_photo
(١١٦)
شب آمد و باز رفتم اندر غم دوست
هم بر سر گريه‌ای که چشمم را خوست
از خون دلم هر مژﮦای پنداری
سيخی است که پارۀ جگر بر سر اوست
شه‌وه‌ و که‌وتوومه ناو خه‌مێکی قوڵ
ئاوری ده‌روونم دڵ دێنێته کوڵ
هێنده له تاو یار چاو خوێن ده‌ڕێژێ
گۆنا و مژۆڵم بوونە سووره‌گوڵ
نووسین: کەماڵ ڕەحمانی

پەراوێز edit