زانايه‌ک وتی: گورگێکی زۆر هار
له ناو دڵاندا خۆی داوه حاشار
شه‌ڕێکی گه‌وره له به‌ینی مه و ئه‌و
نابڕێته‌وه به ڕۆژ و به شه‌و
به هێزی ده‌ستان ناکرێ چاری
هه‌ر خاوه‌ن عه‌قڵ ده‌کا باشاری
ڕه‌نگه که‌سێکی بێ‌هێزی فه‌قیر
ده‌ستی له قوڕگی گورگی بکا گیر
به‌ڵام زۆر که‌سی خاوه‌ن هێزی زۆر
وه‌ک ماسییێ بێ خرابێته تۆڕ
هه‌ر که‌سێ گورگی به عه‌رزی دادا
به دوور نیه ببێ به دۆستی خودا
به‌ڵام هه‌ر که‌سێ هه‌لکا له گه‌ڵی
نه‌جاتی نابێ که‌س له گێچه‌ڵی
ئه‌وه‌ی له گورگی دایمه ده‌به‌زێ
هه‌ر وه‌کو گورگ خه‌لکی ده‌گه‌زێ
به جحێڵی مرخی گورگی خۆت ببڕه
له گه‌ڵت پیر بێ حاڵت زۆر شڕه
له کاتی پیری گه‌ر وه‌کو شێر بی
زۆر سه‌خته له ڕاست گورگه‌که‌ت نێر بی
خه‌لکی که‌وا گشت دمیان تێک ناوه
گورگیان به گه‌وره وه پێش خۆ داوه
بۆیه ئه‌و خه‌لکه تاڵی ده‌چێژن
هه‌موو بۆ گورگان وه‌ک مه‌ڕی گێژن
بۆیه ئه‌و خه‌لکه مه‌ڕی بێ‌شوانه
گورگ له دنیا فه‌رمانڕه‌وانه
ئه‌و زاڵمانه بۆیه وا یه‌کن
گورگی ده‌روونیان نزیک له یه‌کن
خه‌ڵک دژی یه‌ک، گورگه‌کان ته‌بان
خوایه هه‌ر بۆ خۆت ڕه‌حم که پێمان
له ناو دڵاندا خۆی داوه حاشار
شه‌ڕێکی گه‌وره له به‌ینی مه و ئه‌و
نابڕێته‌وه به ڕۆژ و به شه‌و
به هێزی ده‌ستان ناکرێ چاری
هه‌ر خاوه‌ن عه‌قڵ ده‌کا باشاری
ڕه‌نگه که‌سێکی بێ‌هێزی فه‌قیر
ده‌ستی له قوڕگی گورگی بکا گیر
به‌ڵام زۆر که‌سی خاوه‌ن هێزی زۆر
وه‌ک ماسییێ بێ خرابێته تۆڕ
هه‌ر که‌سێ گورگی به عه‌رزی دادا
به دوور نیه ببێ به دۆستی خودا
به‌ڵام هه‌ر که‌سێ هه‌لکا له گه‌ڵی
نه‌جاتی نابێ که‌س له گێچه‌ڵی
ئه‌وه‌ی له گورگی دایمه ده‌به‌زێ
هه‌ر وه‌کو گورگ خه‌لکی ده‌گه‌زێ
به جحێڵی مرخی گورگی خۆت ببڕه
له گه‌ڵت پیر بێ حاڵت زۆر شڕه
له کاتی پیری گه‌ر وه‌کو شێر بی
زۆر سه‌خته له ڕاست گورگه‌که‌ت نێر بی
خه‌لکی که‌وا گشت دمیان تێک ناوه
گورگیان به گه‌وره وه پێش خۆ داوه
بۆیه ئه‌و خه‌لکه تاڵی ده‌چێژن
هه‌موو بۆ گورگان وه‌ک مه‌ڕی گێژن
بۆیه ئه‌و خه‌لکه مه‌ڕی بێ‌شوانه
گورگ له دنیا فه‌رمانڕه‌وانه
ئه‌و زاڵمانه بۆیه وا یه‌کن
گورگی ده‌روونیان نزیک له یه‌کن
خه‌ڵک دژی یه‌ک، گورگه‌کان ته‌بان
خوایه هه‌ر بۆ خۆت ڕه‌حم که پێمان
گرگ درون
گفت دانایی که گرگی خیره‌سر
هست پنهان در نهاد هر بشر
لاجرم جاریست پیکاری سترگ
روز و شب مابین اين انسان و گرگ
زورْ بازو چارۀ اين گرگ نيست
صـاحب انـديشه دانـد چاره چيسـت
ای بسا انسان رنجورِ پريش
سخـت پيچيده گلـوی گـرگ خـويش
وی بسا زورآفرينْ مردِ دلير
هست در چنگال گرگ خود اسير
هر كه گرگش را دراندازد به خاک
رفته رفته می‌شود انسان پاک
وان كه از گرگش خورد هر دم شكست
گرچه انسان می‌نمايد، گرگ هست
وان كه با گرگش مدارا می‌كند
خلق و خوی گرگ پيدا می‌كند
در جوانی جان گرگت را بگير
وای اگر اين گرگ گردد با تو پير
روز پيری گر كه باشی همچو شير
ناتوانی در مصاف گرگ پير
مردمان گر يكديگر را می‌درند
گرگ‌هاشان ره‌نما و رهبرند
اين كه انسان هست اين‌سان دردمند
گرگ‌ها فرمانروايی می‌كنند
وان ستمكاران كه با هم محرمند
گرگ‌هاشان آشنايان همند
گرگ‌ها همراه و انسان‌ها غريب
با كه بايد گفت اين حال عجيب
«فريدون مشيری»
گفت دانایی که گرگی خیره‌سر
هست پنهان در نهاد هر بشر
لاجرم جاریست پیکاری سترگ
روز و شب مابین اين انسان و گرگ
زورْ بازو چارۀ اين گرگ نيست
صـاحب انـديشه دانـد چاره چيسـت
ای بسا انسان رنجورِ پريش
سخـت پيچيده گلـوی گـرگ خـويش
وی بسا زورآفرينْ مردِ دلير
هست در چنگال گرگ خود اسير
هر كه گرگش را دراندازد به خاک
رفته رفته می‌شود انسان پاک
وان كه از گرگش خورد هر دم شكست
گرچه انسان می‌نمايد، گرگ هست
وان كه با گرگش مدارا می‌كند
خلق و خوی گرگ پيدا می‌كند
در جوانی جان گرگت را بگير
وای اگر اين گرگ گردد با تو پير
روز پيری گر كه باشی همچو شير
ناتوانی در مصاف گرگ پير
مردمان گر يكديگر را می‌درند
گرگ‌هاشان ره‌نما و رهبرند
اين كه انسان هست اين‌سان دردمند
گرگ‌ها فرمانروايی می‌كنند
وان ستمكاران كه با هم محرمند
گرگ‌هاشان آشنايان همند
گرگ‌ها همراه و انسان‌ها غريب
با كه بايد گفت اين حال عجيب
«فريدون مشيری»