تا نوع بشر در دو جهان چشم کند باز
نەیدیوە کەسێ شانی تۆ چون لایقی مومتاز
تا شمس و قمر بر فلک چرخ دوار است
چاوت بە مەسەل قاتیلە بۆ ڕەند و نەزەرباز
تا هست به دوران تو معلول و مریضی
ئەنفاسی تۆ مانەندی مەسیحایە بە ئیعجاز
تا دیر مغان است پر از زمزمه عشق
پەروانەیە بۆ شەمعی ڕوخت عاشقی جانباز
پیش نظرش سرمه کدامست کسی را؟
کەش خاکی ڕەھەت دیدەی ئەو کردە جەلاساز
تا ماضی حال است دگر مستقبل نیز
نامد به جهان همچو تویی محرم و دمساز
از غنچهٔ گلزار لبت موهبتی کن
تا بلبل بی چاره دل لابه کند باز
وەجھی چییە ئەو دیدەیی غەزبانە بە ئیما
ھەر لەحزە دەکا ناز و عیتاب و گلە ئاغاز
شەو ڕۆژە، غەمم شادییە، زیندان جینانە
لەوساوە کە یادت بووەتە مونیس و ھەمڕاز
سابیر نەزەرت باز و قسەت شازە وەلاکین
چاو و دەمی خۆت بگرە لەبەر دیدەیی غەمماز