لە کوێی ئەی شۆخی ئاوایی؟ ! دڵم تۆقی بە تەنیایی
ڕەوا تا کەی دەبینی پێم، مەراق و مەینەتی جیایی
لەوانەم تەرکی دنیا کەم 'وەلی دێوانە' ئاسایی
(بە کوە و دشت رو آرم، بە جای عقل، شیدایی
گزینم؛ چون زند این عشق پیری سر بە رسوایی)
لە کوێی ئەی یاری شیرینم! دەوای دەردی دڵی زامار!
منیش وەک قەیسی پەتیارە خەریکە شێت بم و فێدار
لە دووری لەیلی بێ مەیلم پەنا بەرمه کەژ و کۆسار
(بیا ای شوخ شیرین کار! مرا دریاب مجنون وار
غبار آلودە و ژولیدە مو، چون غول صحرایی)
دە توخوا پرچی پڕچینم لە مل ئاڵێنە چەشنی مار
لە داری بەژنی بەرزم دە، هەتا زووتر ببم ڕزگار
لە ژینی پڕ لە ژان و عیشقی بێ ئاکام و جەوری یار
(ترحم کن بە اشک جان گذار و آه آتشبار
ز آهم بی گمان سوزد رواق چرخ مینایی)
له دەست چوو عیززەتی نەفسم لە ڕێگەی وەسڵی دڵدارا
بە بەدناوی ئەبەن ناوم لە کۆڕی یار و ئەغیارا
لەسەر تۆ بوومە گەپجاڕی کەس و ناکەس لە دێ و شارا
(زمان آخر نخواهد شد که یک شب کلبه‌ی ما را
به یمن مقدم و مهتاب رخسارت بیارایی)
لە پێناوی ئەوینم ناوە ژین و دین و دنیاکەم
لەبەر لۆمە و توانجی دۆست و دوژمن خۆ لە کوێ ڕاکەم؟
دەراوم لات ئەگەر ڕوون بێ لە هیچ کەس شوورەیی ناکەم
(چنان مست می عشقم ز طعن دهر بی‌باکم
شوم خاک رهت گر قلب ناشادم بیاسایی)
بە دووتا وێڵ و عەبداڵم منی داماو و بێچارە
لە تاوت وەک برامردوو شەپۆڕ و شیوەنم کارە
بە جوانیت سوێند دەدەم ڕوحمێ بکە بەم پیری پەتیارە
(مگیر از من کناره، سعی کن جانا که یکباره
تشخص را کنار اندازی و با من کنار آیی)
بە پێنووسی قەزا دەستی قەدەر بۆ ئێمە وای نووسی
بەشی تۆ تووڕەیی و عاشق کوژی بێ، من زمان‌لووسی
کە وا بوو حازرم بۆ خزمەتی پێڵاو و پابووسی
(قدم بر دیدگانم نه پس از نیم قرن مٲیوسی
به چشمانم که شاید باز گردد نور بینایی)
لە تۆ زیاتر پەنای دیکەم نییە بۆ کێ بەرم هانا
لە سەر خاڵ و خەتی تۆ ئیعتیبار و ئابڕووم دانا
دڵم مێشی گوڵی ڕووتە، سەرم گۆیە لە مەیدانا
(سرت گردم سراغ عاشق زارت بیا جانا
که جان بر لب شد از سودایت ای الگوی زیبایی)
بنازم بەو قەد و باڵایە ئەی شۆخی لەخۆڕازی
لە ناز و نیعمەتی جوانی بەشت زۆرە، گەلێ سازی
هەڵۆ لە برەو دەخا چاوت، غەنیمی تاوس و بازی
(هلال ابرو، تو شمع جمع مه‌رویان ممتازی
جمالت آفتاب است ار نقاب از چهره بگشایی)
لە جوانی و پاکییا زیاتر لە خاتووزینی بۆتانی
خەزاڵی لاسەشۆڕ کەم‌تر لە تۆ بوو شۆرەتی جوانی
کەنیشکی کافرۆش ناگاتە چاوت مەستی چاوانی
(زلیخا طلعت و لیلی‌‌وش، شیرین زنخدانی
سزذ جانا زنم گر لاف وامق، چون تو عذرایی)
کراسێکە لەبەر تۆدایە شۆخ و شەنگی، جوان‌چاکی
ئەوی جوانان لە لایانە بە بەژنی تۆ بڕا پاکی
لە تیرە و هۆزەکانی کوردەواری‌دا ئەتۆ تاکی
(فرشته خلقتی، حوری سرشتی، گرچه از خاکی
صنوبر قامت و سنبل عذار و سرو بالایی)
ڕەوا تا کەی دەبینی پێم، مەراق و مەینەتی جیایی
لەوانەم تەرکی دنیا کەم 'وەلی دێوانە' ئاسایی
(بە کوە و دشت رو آرم، بە جای عقل، شیدایی
گزینم؛ چون زند این عشق پیری سر بە رسوایی)
لە کوێی ئەی یاری شیرینم! دەوای دەردی دڵی زامار!
منیش وەک قەیسی پەتیارە خەریکە شێت بم و فێدار
لە دووری لەیلی بێ مەیلم پەنا بەرمه کەژ و کۆسار
(بیا ای شوخ شیرین کار! مرا دریاب مجنون وار
غبار آلودە و ژولیدە مو، چون غول صحرایی)
دە توخوا پرچی پڕچینم لە مل ئاڵێنە چەشنی مار
لە داری بەژنی بەرزم دە، هەتا زووتر ببم ڕزگار
لە ژینی پڕ لە ژان و عیشقی بێ ئاکام و جەوری یار
(ترحم کن بە اشک جان گذار و آه آتشبار
ز آهم بی گمان سوزد رواق چرخ مینایی)
له دەست چوو عیززەتی نەفسم لە ڕێگەی وەسڵی دڵدارا
بە بەدناوی ئەبەن ناوم لە کۆڕی یار و ئەغیارا
لەسەر تۆ بوومە گەپجاڕی کەس و ناکەس لە دێ و شارا
(زمان آخر نخواهد شد که یک شب کلبه‌ی ما را
به یمن مقدم و مهتاب رخسارت بیارایی)
لە پێناوی ئەوینم ناوە ژین و دین و دنیاکەم
لەبەر لۆمە و توانجی دۆست و دوژمن خۆ لە کوێ ڕاکەم؟
دەراوم لات ئەگەر ڕوون بێ لە هیچ کەس شوورەیی ناکەم
(چنان مست می عشقم ز طعن دهر بی‌باکم
شوم خاک رهت گر قلب ناشادم بیاسایی)
بە دووتا وێڵ و عەبداڵم منی داماو و بێچارە
لە تاوت وەک برامردوو شەپۆڕ و شیوەنم کارە
بە جوانیت سوێند دەدەم ڕوحمێ بکە بەم پیری پەتیارە
(مگیر از من کناره، سعی کن جانا که یکباره
تشخص را کنار اندازی و با من کنار آیی)
بە پێنووسی قەزا دەستی قەدەر بۆ ئێمە وای نووسی
بەشی تۆ تووڕەیی و عاشق کوژی بێ، من زمان‌لووسی
کە وا بوو حازرم بۆ خزمەتی پێڵاو و پابووسی
(قدم بر دیدگانم نه پس از نیم قرن مٲیوسی
به چشمانم که شاید باز گردد نور بینایی)
لە تۆ زیاتر پەنای دیکەم نییە بۆ کێ بەرم هانا
لە سەر خاڵ و خەتی تۆ ئیعتیبار و ئابڕووم دانا
دڵم مێشی گوڵی ڕووتە، سەرم گۆیە لە مەیدانا
(سرت گردم سراغ عاشق زارت بیا جانا
که جان بر لب شد از سودایت ای الگوی زیبایی)
بنازم بەو قەد و باڵایە ئەی شۆخی لەخۆڕازی
لە ناز و نیعمەتی جوانی بەشت زۆرە، گەلێ سازی
هەڵۆ لە برەو دەخا چاوت، غەنیمی تاوس و بازی
(هلال ابرو، تو شمع جمع مه‌رویان ممتازی
جمالت آفتاب است ار نقاب از چهره بگشایی)
لە جوانی و پاکییا زیاتر لە خاتووزینی بۆتانی
خەزاڵی لاسەشۆڕ کەم‌تر لە تۆ بوو شۆرەتی جوانی
کەنیشکی کافرۆش ناگاتە چاوت مەستی چاوانی
(زلیخا طلعت و لیلی‌‌وش، شیرین زنخدانی
سزذ جانا زنم گر لاف وامق، چون تو عذرایی)
کراسێکە لەبەر تۆدایە شۆخ و شەنگی، جوان‌چاکی
ئەوی جوانان لە لایانە بە بەژنی تۆ بڕا پاکی
لە تیرە و هۆزەکانی کوردەواری‌دا ئەتۆ تاکی
(فرشته خلقتی، حوری سرشتی، گرچه از خاکی
صنوبر قامت و سنبل عذار و سرو بالایی)