ئەی «ژیان» پاش شکایەتی دووری؛
ماچ کە چاوی جەنابی شێخ نووری!
ماچ کە چاوی بە تاسەوە، کە جەناب
دەرسی ئەووەڵ گەیشتە خەتمی کیتاب! ...
ڕستە شیعری ڕەواج و قیمەتدار،
باوکی تۆ بوو بنێری بۆ بازاڕ،
ڕاستە ئێستەش بە دۆسیە و دەفتەر
داخراوە لە مێشکی شەش دەر...
لاکین ئاخۆ چ شاعیرێکی تر،
شیعرە پیشەی بە دائیمی، سەرومڕ؟
باوکتە، تۆی، منم، ئەمە یا ئەو
هەوڵی: نانە بە ڕۆژ و شیعرە بە شەو
چارەنووسی بەشی ئەزەلمان، داد،
پیشەیە کە شیعروتن: بەرباد!
«مع ما فیه» تەبیعەتی شاعیر،
نە وەزیفە و زەروورەتی قاهیر،
نە بڕینی زمان و پەل بەستن
بولبولی مەنع ئەکا لە مەیلی وتن!