دوو لێوی ماچ دەکەم جا لێدەدەم مەی
بە کانیاوی ژیانم بردووە پەی
نە دەتوانم بڵێم ڕازی له کن کەس
نە دەتوانم ببينم کەس له دەورەی
دڵی پڕ خوێنه بۆ ماچی دەمی، جام
هەتاکوو ڕووی دەدی گوڵ دەيگوت ئۆخەی
لە خەڵوەت دەرکەوت گوڵ هاته باغی
ئەتۆش وەک خونچه زوهدت خڕکەوە دەی
مەکه يادی جەم و مەی بێنه جامێ
که نامەعلوومه جەم کەی بووگه کەی کەی
وەرە و موتريب بڕووشێنه ڕەگی چەنگ
هەتا ئەمنيش چريکەم بێ و بڵێم وەی
خومارم بۆ دەکەی وەک چاوی مەستی
بە يادی لێوی لەعلی بمدەيه مەی
جيا نابێتەوە گيانم له نێو لەش
که نادا مەی، له نێو جامی ڕەگا پەی
دەمێ حافز زمانی خۆ گرێدە
وتاری بێ‌زمان ببيه لە دەم نەی
بە کانیاوی ژیانم بردووە پەی
نە دەتوانم بڵێم ڕازی له کن کەس
نە دەتوانم ببينم کەس له دەورەی
دڵی پڕ خوێنه بۆ ماچی دەمی، جام
هەتاکوو ڕووی دەدی گوڵ دەيگوت ئۆخەی
لە خەڵوەت دەرکەوت گوڵ هاته باغی
ئەتۆش وەک خونچه زوهدت خڕکەوە دەی
مەکه يادی جەم و مەی بێنه جامێ
که نامەعلوومه جەم کەی بووگه کەی کەی
وەرە و موتريب بڕووشێنه ڕەگی چەنگ
هەتا ئەمنيش چريکەم بێ و بڵێم وەی
خومارم بۆ دەکەی وەک چاوی مەستی
بە يادی لێوی لەعلی بمدەيه مەی
جيا نابێتەوە گيانم له نێو لەش
که نادا مەی، له نێو جامی ڕەگا پەی
دەمێ حافز زمانی خۆ گرێدە
وتاری بێ‌زمان ببيه لە دەم نەی
لبش می‌بوسم و در می‌کشم می
به آبِ زندگانی برده‌ام پی
نه رازش می‌توانم گفت با کس
نه کس را می‌توانم دید با وی
لبش می‌بوسد و خون می‌خورد جام
رخش می‌بیند و گل می‌کند خوی
بده جام می و از جم مکن یاد
که می‌داند که جم کی بود و کی کی
بزن در پرده چنگ، ای ماهِ مطرب
رگش بخراش تا بخروشم از وی
گل از خلوت به باغ آورد مسند
بساطِ زهد همچون غنچه کن طی
چو چشمش مست را مخمور مگذار
به یادِ لعلش ای ساقی، بده می
نجوید جان از آن قالب جدایی
که باشد خونِ جامش در رگ و پی١
زبانت درکش ای حافظ زمانی
حدیثِ بی زبانان بشنو از نی
«حافظ شیرازی»
به آبِ زندگانی برده‌ام پی
نه رازش می‌توانم گفت با کس
نه کس را می‌توانم دید با وی
لبش می‌بوسد و خون می‌خورد جام
رخش می‌بیند و گل می‌کند خوی
بده جام می و از جم مکن یاد
که می‌داند که جم کی بود و کی کی
بزن در پرده چنگ، ای ماهِ مطرب
رگش بخراش تا بخروشم از وی
گل از خلوت به باغ آورد مسند
بساطِ زهد همچون غنچه کن طی
چو چشمش مست را مخمور مگذار
به یادِ لعلش ای ساقی، بده می
نجوید جان از آن قالب جدایی
که باشد خونِ جامش در رگ و پی١
زبانت درکش ای حافظ زمانی
حدیثِ بی زبانان بشنو از نی
«حافظ شیرازی»
١. بە بڕوای من، کەماڵ ڕەحمانی، مامۆستا حەقیقی ئەم بەیتەی باش وەرنەگێڕاوە، هەر چەند مامۆستا ئەمین گەردیگلانی لەگەڵم هاوڕا نییە. ئەوەش وەرگێڕاوی من:
جیا نابێتەوە گیانێ لە ئەو لەش
کە خوێنی جامی بڕوا بە ڕەگ و پەی
کە خوێنی جامی بڕوا بە ڕەگ و پەی