ئەی شاهی هەموو جوانان وەرە چاوێ له گه‌دا كه
ڕوحمێ به منی سووته‌دڵی بێ سه‌ر و پا كه
پێویستی به ئاوڕێكه دڵی عاشقی مسكین
له‌و چاوه ڕه‌ش و مه‌سته به غه‌مزێكی ڕه‌وا كه
گه‌ر مانگی فه‌له‌ک پێی وتی وه‌ک تۆم له جه‌ماڵا
جارێكی بە‌ره‌و ڕوو به‌وه قامكت له حه‌وا كه
ئه‌ی سه‌رو! له بـاغ و چه‌مه‌نێ ڕا وه‌ره تاوێک
له‌م به‌زمه به له‌نجێكی كراسان به كه‌وا كه
په‌روانه وو شه‌م، بولبول و گوڵ پێكه‌وه‌ن ئه‌ی دۆست
ماوینه‌وه ته‌نیا وه‌ره ئه‌و ده‌رده ده‌وا كه
تا كه‌ی به جه‌فا و جه‌وری له‌گه‌ڵ هۆزی ئه‌ویندار
ده‌س كه به وه‌فا، به‌س كه جه‌فا، بیری خودا كه
تۆ خوا وه‌ره گوێ شل مه‌كه بۆ دوژمنی به‌دگۆ
گیانه له گه‌ڵ ئه‌و "حافزی" بێ‌چاره وه‌فا كه
ڕوحمێ به منی سووته‌دڵی بێ سه‌ر و پا كه
پێویستی به ئاوڕێكه دڵی عاشقی مسكین
له‌و چاوه ڕه‌ش و مه‌سته به غه‌مزێكی ڕه‌وا كه
گه‌ر مانگی فه‌له‌ک پێی وتی وه‌ک تۆم له جه‌ماڵا
جارێكی بە‌ره‌و ڕوو به‌وه قامكت له حه‌وا كه
ئه‌ی سه‌رو! له بـاغ و چه‌مه‌نێ ڕا وه‌ره تاوێک
له‌م به‌زمه به له‌نجێكی كراسان به كه‌وا كه
په‌روانه وو شه‌م، بولبول و گوڵ پێكه‌وه‌ن ئه‌ی دۆست
ماوینه‌وه ته‌نیا وه‌ره ئه‌و ده‌رده ده‌وا كه
تا كه‌ی به جه‌فا و جه‌وری له‌گه‌ڵ هۆزی ئه‌ویندار
ده‌س كه به وه‌فا، به‌س كه جه‌فا، بیری خودا كه
تۆ خوا وه‌ره گوێ شل مه‌كه بۆ دوژمنی به‌دگۆ
گیانه له گه‌ڵ ئه‌و "حافزی" بێ‌چاره وه‌فا كه
ای خسرو خوبان نظری سویِ گدا کن
رحمی به من سوختهٔ بی سر و پا کن
دارد دل درويش تمنای نگاهت
زان چشم سيه مست به يک غمزه دوا کن
گر لاف زند ماه که مانم به جمالت
بنمای رخ خویش و مه انگشت نما کن
ای سرو چمان از چمن و باغ زمانی
بخرام در این بزم و صد جامه قبا کن
شمع و گل و پروانه و بلبل همه جمع‌اند
ای دوست بیا رحم به تنهایی ما کن
با دل شدگان جور و جفا تا به کی آخر
آهنگ وفا، ترک جفا بهر خدا کن
مشنو سخن دشمن بدگوی خدا را
با حافظ مسکین خود ای دوست وفا کن
«حافظ شیرازی»
رحمی به من سوختهٔ بی سر و پا کن
دارد دل درويش تمنای نگاهت
زان چشم سيه مست به يک غمزه دوا کن
گر لاف زند ماه که مانم به جمالت
بنمای رخ خویش و مه انگشت نما کن
ای سرو چمان از چمن و باغ زمانی
بخرام در این بزم و صد جامه قبا کن
شمع و گل و پروانه و بلبل همه جمع‌اند
ای دوست بیا رحم به تنهایی ما کن
با دل شدگان جور و جفا تا به کی آخر
آهنگ وفا، ترک جفا بهر خدا کن
مشنو سخن دشمن بدگوی خدا را
با حافظ مسکین خود ای دوست وفا کن
«حافظ شیرازی»