ئەمن و تەرکی جام و یاری چاوڕەش و ئەسمەر بکەم
تەرکی وان، دارۆغە دەیزانێ، مەگەر مەحشەر بکەم
من لەمێژ ساڵ بوو که لۆمەی تۆبەکارانم دەکرد
وەختی گوڵ، تۆبەی لە مەی، پێموایە شێتم گەر بکەم
عیشق وەک دوڕ وايه من غەوواسم و مەیخانه بەحر
لەو بنەی بینەی دەکێشم تا له کوێ سەردەر بکەم
من که گەنجینەی دوڕ و یاقووتی ئەسرینم ھەیە
چی له پڕشنگ و له گرشەی خۆرەکەی خاوەر بکەم
من که بەو ڕووتی و فەقیریەی گەنجی سوڵتانیم ھەیە
بۆ تەمای چاکەی لە سووڕی چەرخی زووتێپەڕ بکەم
لالەیە مەیگێڕ و نێرگس مەست و من بەدنێوی عیشق
عەرز و حاڵم زۆره خوایە ڕوو لە کام داوەر بکەم
وەختی گوڵ فەرمووته زاھید بم، بە ھەر دووچاو بەڵام
با بڕۆم پرسێک بە یاری چاوڕەش و ئەسمەر بکەم
يار که پێی خۆشه له ئاگردا بسووتێن عاشقان
چاوچنۆکم گەر تەماشای چاوەکەی کەوسەر بکەم
ئەودەمەی سروەی بەیانی پۆری گوڵ دەشواتەوە
بێ شعوورم گەر تەماشای لاپەڕەی دەفتەر بکەم
گەرچی تۆزاوی و فەقیرم ھێنده بەرزه ھیممەتم
ئاو ئەگەر ھی خۆره، پێم عاره کراسم تەڕ بکەم
گەر فەلەک قەول و قەراری ئیعتيبارێکی نییە
ئەو قەرار و بڕیە وا چاکه لەگەڵ ساغەر بکەم
دابەزه تاوێ له ئەسپ ئەی تورکی شارشێوێنی من
تا بە ئەسرین ڕێ و بانت پڕ دوڕ و گەوھەر بکەم
دوێ دەیانگوت لێوی ئاڵت قەند دەبەخشێ گیانەکەم
تاکوو نەیچێژم بە زاری خۆم چلۆن باوەڕ بکەم
سووچی میحرابی برۆکەی تۆ لە بەختی خۆم دەوێ
تا لەوێ دەرسی ئەوینی تۆ بە گیانم وەر بکەم
تۆبه وەختی گوڵ نییە فایدێکی حافز بیر کەوە
با بە فێڵێکی دی ئەو فیکرەی له بیرم دەر بکەم
تەرکی وان، دارۆغە دەیزانێ، مەگەر مەحشەر بکەم
من لەمێژ ساڵ بوو که لۆمەی تۆبەکارانم دەکرد
وەختی گوڵ، تۆبەی لە مەی، پێموایە شێتم گەر بکەم
عیشق وەک دوڕ وايه من غەوواسم و مەیخانه بەحر
لەو بنەی بینەی دەکێشم تا له کوێ سەردەر بکەم
من که گەنجینەی دوڕ و یاقووتی ئەسرینم ھەیە
چی له پڕشنگ و له گرشەی خۆرەکەی خاوەر بکەم
من که بەو ڕووتی و فەقیریەی گەنجی سوڵتانیم ھەیە
بۆ تەمای چاکەی لە سووڕی چەرخی زووتێپەڕ بکەم
لالەیە مەیگێڕ و نێرگس مەست و من بەدنێوی عیشق
عەرز و حاڵم زۆره خوایە ڕوو لە کام داوەر بکەم
وەختی گوڵ فەرمووته زاھید بم، بە ھەر دووچاو بەڵام
با بڕۆم پرسێک بە یاری چاوڕەش و ئەسمەر بکەم
يار که پێی خۆشه له ئاگردا بسووتێن عاشقان
چاوچنۆکم گەر تەماشای چاوەکەی کەوسەر بکەم
ئەودەمەی سروەی بەیانی پۆری گوڵ دەشواتەوە
بێ شعوورم گەر تەماشای لاپەڕەی دەفتەر بکەم
گەرچی تۆزاوی و فەقیرم ھێنده بەرزه ھیممەتم
ئاو ئەگەر ھی خۆره، پێم عاره کراسم تەڕ بکەم
گەر فەلەک قەول و قەراری ئیعتيبارێکی نییە
ئەو قەرار و بڕیە وا چاکه لەگەڵ ساغەر بکەم
دابەزه تاوێ له ئەسپ ئەی تورکی شارشێوێنی من
تا بە ئەسرین ڕێ و بانت پڕ دوڕ و گەوھەر بکەم
دوێ دەیانگوت لێوی ئاڵت قەند دەبەخشێ گیانەکەم
تاکوو نەیچێژم بە زاری خۆم چلۆن باوەڕ بکەم
سووچی میحرابی برۆکەی تۆ لە بەختی خۆم دەوێ
تا لەوێ دەرسی ئەوینی تۆ بە گیانم وەر بکەم
تۆبه وەختی گوڵ نییە فایدێکی حافز بیر کەوە
با بە فێڵێکی دی ئەو فیکرەی له بیرم دەر بکەم
من نه آن رندم که ترکِ شاهد و ساغر کنم
محتسب داند که من این کارها کمتر کنم
من که عیبِ توبه کاران کرده باشم بارها
توبه از می وقتِ گل دیوانه باشم گر کنم
عشق، دُردانه‌ست و من غوّاص و دریا میکده
سر فروبردم در آن جا تا کجا سر برکنم
لاله ساغرگیر و نرگس مست و بر ما نامِ فسق
داوری دارم بسی یا رب که را داور کنم
وقت گل گویی که زاهد شو به چشم و جان ولی
می‌روم تا مشورت با شاهد و ساغر کنم
بازکش یک دم عنان ای ترکِ شهرآشوب من
تا ز اشک و چهره راهت پر زر و گوهر کنم
من که از یاقوت و لعلِ اشک دارم گنج‌ها
کی نظر در فیضِ خورشید بلنداختر کنم
چون صبا مجموعهٔ گل را به آب لطف شست
کج‌دلم خوان گر نظر بر صفحه دفتر کنم
عهد و پیمان فلک را نیست چندان اعتبار
عهد با پیمانه بندم شرط با ساغر کنم
من که دارم در گدایی گنجِ سلطانی به دست
کی طمع در گردشِ گردونِ دون پرور کنم
گر چه گردآلود فقرم شرم باد از همتم
گر به آب چشمهٔ خورشید دامن تر کنم
عاشقان را گر در آتش می‌پسندد لطف دوست
تنگ چشمم گر نظر در چشمهٔ کوثر کنم
دوش لعلش عشوه‌ای می‌داد عاشق را ولی
من نه آنم کز وی این افسانه‌ها باور کنم
گوشه‌ی محراب ابروی تو می‌خواهم ز بخت
تا در آنجا همچو مجنون درس عشق از بر کنم
زهد، وقت گل چه سودائیست حافظ هوش‌دار
تا أعوذی خوانم و اندیشه‌ی دیگر کنم
«حافظ شیرازی»
محتسب داند که من این کارها کمتر کنم
من که عیبِ توبه کاران کرده باشم بارها
توبه از می وقتِ گل دیوانه باشم گر کنم
عشق، دُردانه‌ست و من غوّاص و دریا میکده
سر فروبردم در آن جا تا کجا سر برکنم
لاله ساغرگیر و نرگس مست و بر ما نامِ فسق
داوری دارم بسی یا رب که را داور کنم
وقت گل گویی که زاهد شو به چشم و جان ولی
می‌روم تا مشورت با شاهد و ساغر کنم
بازکش یک دم عنان ای ترکِ شهرآشوب من
تا ز اشک و چهره راهت پر زر و گوهر کنم
من که از یاقوت و لعلِ اشک دارم گنج‌ها
کی نظر در فیضِ خورشید بلنداختر کنم
چون صبا مجموعهٔ گل را به آب لطف شست
کج‌دلم خوان گر نظر بر صفحه دفتر کنم
عهد و پیمان فلک را نیست چندان اعتبار
عهد با پیمانه بندم شرط با ساغر کنم
من که دارم در گدایی گنجِ سلطانی به دست
کی طمع در گردشِ گردونِ دون پرور کنم
گر چه گردآلود فقرم شرم باد از همتم
گر به آب چشمهٔ خورشید دامن تر کنم
عاشقان را گر در آتش می‌پسندد لطف دوست
تنگ چشمم گر نظر در چشمهٔ کوثر کنم
دوش لعلش عشوه‌ای می‌داد عاشق را ولی
من نه آنم کز وی این افسانه‌ها باور کنم
گوشه‌ی محراب ابروی تو می‌خواهم ز بخت
تا در آنجا همچو مجنون درس عشق از بر کنم
زهد، وقت گل چه سودائیست حافظ هوش‌دار
تا أعوذی خوانم و اندیشه‌ی دیگر کنم
«حافظ شیرازی»