وەره با گوڵ وەشانی کەین و مەی ڕۆکەینە نێو ساغەر
فەلەک تێکدەین و بیگۆڕین به چاتر میچ و بان و بەر
ئەگەر خەم لەشکری بێنێ بە قەستی خوێنی دڵداران
من و ساقی دەسازێین پێکەوه تێکی دەدەین یەکسەر
دەفر بێنه گوڵاو تێکەڵ شەرابی ئەرغەوانی کەین
نەسیم بێنی عەتر بێنێ و شەکەر باوێتە نێو مەجمەر
ئەگەر سازت لەبەردەسته ھەوایەک لێده ئەی موتریب
ھەتا ئێمەش غەزەلخوێن بین و بش ڕەخسین بە دەست و سەر
بەره بۆ خزمەت ئەو عالی‌جەنابه ئەی سەبا خاکی
وجوودم بەڵکه خوا بیکا ببێته چاوگه بۆ سەروەر
يەکێ لافی کەرامەت لێدەدا و یەک لافی تێ‌بینی
وەرن با بۆ حەق و ناحەق بەرین ئەو شەرعە لای داوەر
بەھەشتت گەر دەوێ فەرموو وەره با بچینه مەیخانە
ھەتا ڕۆژێ له پای خوم ڕا ھەڵتدێرینه نێو کەوسەر
له شیرازێ قسەی خۆش ھێنده زۆره قەدری نازانین
وەره حافز بچین بۆ شار و مەڵبەندێکی دی لەوبەر
فەلەک تێکدەین و بیگۆڕین به چاتر میچ و بان و بەر
ئەگەر خەم لەشکری بێنێ بە قەستی خوێنی دڵداران
من و ساقی دەسازێین پێکەوه تێکی دەدەین یەکسەر
دەفر بێنه گوڵاو تێکەڵ شەرابی ئەرغەوانی کەین
نەسیم بێنی عەتر بێنێ و شەکەر باوێتە نێو مەجمەر
ئەگەر سازت لەبەردەسته ھەوایەک لێده ئەی موتریب
ھەتا ئێمەش غەزەلخوێن بین و بش ڕەخسین بە دەست و سەر
بەره بۆ خزمەت ئەو عالی‌جەنابه ئەی سەبا خاکی
وجوودم بەڵکه خوا بیکا ببێته چاوگه بۆ سەروەر
يەکێ لافی کەرامەت لێدەدا و یەک لافی تێ‌بینی
وەرن با بۆ حەق و ناحەق بەرین ئەو شەرعە لای داوەر
بەھەشتت گەر دەوێ فەرموو وەره با بچینه مەیخانە
ھەتا ڕۆژێ له پای خوم ڕا ھەڵتدێرینه نێو کەوسەر
له شیرازێ قسەی خۆش ھێنده زۆره قەدری نازانین
وەره حافز بچین بۆ شار و مەڵبەندێکی دی لەوبەر
بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم
فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم
اگر غم لشکر انگیزد که خونِ عاشقان ریزد
من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم
شرابِ ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم
نسیمِ عطرگردان را شِکَر در مجمر اندازیم
چو در دست است رودی خوش بزن مطرب سرودی خوش
که دست افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم
صبا خاکِ وجود ما بدان عالی جناب انداز
بود کان شاهِ خوبان را نظر بر منظر اندازیم
یکی از عقل می‌لافد یکی طامات می‌بافد
بیا کاین داوری‌ها را به پیشِ داور اندازیم
بهشتِ عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانه
که از پایِ خمت روزی به حوضِ کوثر اندازیم
سخندانیّ و خوشخوانی نمی‌ورزند در شیراز
بیا حافظ که تا خود را به ملکی دیگر اندازیم
«حافظ شیرازی»
فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم
اگر غم لشکر انگیزد که خونِ عاشقان ریزد
من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم
شرابِ ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم
نسیمِ عطرگردان را شِکَر در مجمر اندازیم
چو در دست است رودی خوش بزن مطرب سرودی خوش
که دست افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم
صبا خاکِ وجود ما بدان عالی جناب انداز
بود کان شاهِ خوبان را نظر بر منظر اندازیم
یکی از عقل می‌لافد یکی طامات می‌بافد
بیا کاین داوری‌ها را به پیشِ داور اندازیم
بهشتِ عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانه
که از پایِ خمت روزی به حوضِ کوثر اندازیم
سخندانیّ و خوشخوانی نمی‌ورزند در شیراز
بیا حافظ که تا خود را به ملکی دیگر اندازیم
«حافظ شیرازی»