بشم کوژێ قەرارە دەستی نەگرم
بە تیریشم بپێکێ قەدری دەگرم
بڵی با تیری خۆی باوێ کەوانت
لەبەر ئەو دەست و باسک ناسکه دەمرم
دەسێکم گەر نەمێنێ و خەم لە پێم خا
بە دەستی دیکه دەگرم جامی خەمرم
ھەڵێ ئەی ڕۆژەکەی سوبحی ھومێدم
لە دەس شەوگاری ڕەش ئاوایە سەبرم
وەره پیرم بە ھاواری منی پیر
له مەی بۆ عومری لەنوێ پڕ که دەفرم
ئەمن سوێندێکه خواردوومه به زولفت
لەبەر پێتە سەرم تا ڕۆژی دەمرم
بڕۆ خەرقەی زوھد ئاور دە حافز
ئەمن گەر ئاگریش بم چۆنی دەگرم
بە تیریشم بپێکێ قەدری دەگرم
بڵی با تیری خۆی باوێ کەوانت
لەبەر ئەو دەست و باسک ناسکه دەمرم
دەسێکم گەر نەمێنێ و خەم لە پێم خا
بە دەستی دیکه دەگرم جامی خەمرم
ھەڵێ ئەی ڕۆژەکەی سوبحی ھومێدم
لە دەس شەوگاری ڕەش ئاوایە سەبرم
وەره پیرم بە ھاواری منی پیر
له مەی بۆ عومری لەنوێ پڕ که دەفرم
ئەمن سوێندێکه خواردوومه به زولفت
لەبەر پێتە سەرم تا ڕۆژی دەمرم
بڕۆ خەرقەی زوھد ئاور دە حافز
ئەمن گەر ئاگریش بم چۆنی دەگرم
به تیغم گر کشد دستش نگیرم
وگر تیرم زند منّت پذیرم
کمانِ ابرویت را گو بزن تیر
که پیشِ دست و بازویت بمیرم
غمِ گیتی گر از پایم درآرد
بجز ساغر که باشد دستگیرم
برآی ای آفتابِ صبحِ امّید
که در دستِ شبِ هجران اسیرم
به فریادم رس ای پیرِ خرابات
به یک جرعه جوانم کن که پیرم
به گیسویِ تو خوردم دوش سوگند
که من از پایِ تو سر بر نگیرم
بسوز این خرقهٔ تقوا تو حافظ
که گر آتش شوم در وی نگیرم
«حافظ شیرازی»
وگر تیرم زند منّت پذیرم
کمانِ ابرویت را گو بزن تیر
که پیشِ دست و بازویت بمیرم
غمِ گیتی گر از پایم درآرد
بجز ساغر که باشد دستگیرم
برآی ای آفتابِ صبحِ امّید
که در دستِ شبِ هجران اسیرم
به فریادم رس ای پیرِ خرابات
به یک جرعه جوانم کن که پیرم
به گیسویِ تو خوردم دوش سوگند
که من از پایِ تو سر بر نگیرم
بسوز این خرقهٔ تقوا تو حافظ
که گر آتش شوم در وی نگیرم
«حافظ شیرازی»