ئەی خوایە شوکر وا دەری مەیخانەکە وازە
لەو دەرکەیە چاوم، کە ئەوێ چاکی نیازە
مەستن خومەکان و بە نەشە و جۆش و خرۆشن
ئەو مەی کە لەواندایە حەقیقەت نە مەجازە
داماوییە، پاڕانەوەیە، خوازە لە ئێمە
لەوڕا هەموو هەر دەعیە و سەرمەستی و نازە
ڕازێکی لە کن کەس نە کوتوومە و نە دەشی ڵێم
لای دۆستی دەڵێم چونکە ئەوم مەحرەمی ڕازە
تاریفی قەفی زولفی بە پێچ و خەمی دڵدار
کۆتایی بە کەس نایە، نییە ئەو قسە تازە
باری خەمی مەجنون و خەمی پەرچەمی لەیلێ
تاجی سەری مەحموود و قول و قاچی ئەیازە
چاوم وەکوو بازی لە هەموو عاڵەمێ قووچاند
لەو کاتەوە چاوم لە دوو چاوی وەکوو بازە
ئەو کەعبەیی نێو کووچەی تۆ هەر کەسی تێبێ
ناو چاوی بەرەو تاقی برۆت ڕێک و تەرازە
سووتانی دڵی حافزی ئەی کۆمەڵی مەجلیس
پرسن لە شەم، ئەو واریدە لەو سۆز و گودازە
لەو دەرکەیە چاوم، کە ئەوێ چاکی نیازە
مەستن خومەکان و بە نەشە و جۆش و خرۆشن
ئەو مەی کە لەواندایە حەقیقەت نە مەجازە
داماوییە، پاڕانەوەیە، خوازە لە ئێمە
لەوڕا هەموو هەر دەعیە و سەرمەستی و نازە
ڕازێکی لە کن کەس نە کوتوومە و نە دەشی ڵێم
لای دۆستی دەڵێم چونکە ئەوم مەحرەمی ڕازە
تاریفی قەفی زولفی بە پێچ و خەمی دڵدار
کۆتایی بە کەس نایە، نییە ئەو قسە تازە
باری خەمی مەجنون و خەمی پەرچەمی لەیلێ
تاجی سەری مەحموود و قول و قاچی ئەیازە
چاوم وەکوو بازی لە هەموو عاڵەمێ قووچاند
لەو کاتەوە چاوم لە دوو چاوی وەکوو بازە
ئەو کەعبەیی نێو کووچەی تۆ هەر کەسی تێبێ
ناو چاوی بەرەو تاقی برۆت ڕێک و تەرازە
سووتانی دڵی حافزی ئەی کۆمەڵی مەجلیس
پرسن لە شەم، ئەو واریدە لەو سۆز و گودازە
المِنَّةُ لِلّه که درِ میکده باز است
زان رو که مرا بر درِ او رویِ نیاز است
خم‌ها همه در جوش و خروشند ز مستی
وان می که در آن جاست، حقیقت نه مجاز است
از وی همه مستیّ و غرور است و تکبّر
وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است
رازی که برِ غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرمِ راز است
شرحِ شکنِ زلفِ خم اندر خمِ جانان
کوته نتوان کرد که این قصّه دراز است
بارِ دلِ مجنون و خم طرّهٔ لیلی
رخسارهٔ محمود و کف پایِ ایاز است
بردوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم
تا دیدهٔ من بر رخِ زیبایِ تو باز است
در کعبهٔ کویِ تو هر آن کس که بیاید
از قبلهٔ ابرویِ تو در عینِ نماز است
ای مجلسیان سوزِ دلِ حافظِ مسکین
از شمع بپرسید که در سوز و گداز است
«حافظ شیرازی، به کوشش: دکتر خلیل خطیب رهبر، ص ٥٨و٥٩.»
زان رو که مرا بر درِ او رویِ نیاز است
خم‌ها همه در جوش و خروشند ز مستی
وان می که در آن جاست، حقیقت نه مجاز است
از وی همه مستیّ و غرور است و تکبّر
وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است
رازی که برِ غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرمِ راز است
شرحِ شکنِ زلفِ خم اندر خمِ جانان
کوته نتوان کرد که این قصّه دراز است
بارِ دلِ مجنون و خم طرّهٔ لیلی
رخسارهٔ محمود و کف پایِ ایاز است
بردوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم
تا دیدهٔ من بر رخِ زیبایِ تو باز است
در کعبهٔ کویِ تو هر آن کس که بیاید
از قبلهٔ ابرویِ تو در عینِ نماز است
ای مجلسیان سوزِ دلِ حافظِ مسکین
از شمع بپرسید که در سوز و گداز است
«حافظ شیرازی، به کوشش: دکتر خلیل خطیب رهبر، ص ٥٨و٥٩.»