ئەی شنەی بای سەحەری کوێیە ئەرێ منزڵی یار؟
کامە جێی دڵبەری عاشق کوژی شۆخی نازدار؟
شەوەزەنگە و سەفەریم، ڕێگەمە چۆڵگەی ئەیمەن
کوا گڕی توور و قەرار و بڕی وادەی دیدار
هەر کەسێ دێتە جیهان حاڵەتی مەستانی هەیە
لەو سەراکۆنەیە بۆم پرسە ئەدی کوا وشیار؟
شارەزای ڕەمز و ئیشاڕانە شیای مزگێنی
ڕیزەکاری لە ئەویندا نییە هەروا ساکار
بە هەزار کاری بە تۆیە چڵی هەر موویەکی من
چم لە تانە و تەشەری ڕەخنەگرێکی بێکار
زولفی زنجیری دەوێ، شێت بووە لێم عەقڵ و دڵیش
زیزە، خۆی داوە لە ژێر سووچی برۆیدا حاشار
گشتی ئامادەیە بادە و گوڵ و موتریب ئەمما
یارە جێی خاڵییە، کەلکی نییە عەیشی بێ یار
دڵ لە تەکیەی بە خەم و خەڵوەتی شێخی وەڕەزە
کوێیە مەیخانەکە، لە کوێیە کچی چاو بە خومار؟
بای خەزان بۆ چەمەنی ژینە مەڕەنجە حافز
باشی بیر لێکەوە، کێ دیویە گوڵێکی بێخار
کامە جێی دڵبەری عاشق کوژی شۆخی نازدار؟
شەوەزەنگە و سەفەریم، ڕێگەمە چۆڵگەی ئەیمەن
کوا گڕی توور و قەرار و بڕی وادەی دیدار
هەر کەسێ دێتە جیهان حاڵەتی مەستانی هەیە
لەو سەراکۆنەیە بۆم پرسە ئەدی کوا وشیار؟
شارەزای ڕەمز و ئیشاڕانە شیای مزگێنی
ڕیزەکاری لە ئەویندا نییە هەروا ساکار
بە هەزار کاری بە تۆیە چڵی هەر موویەکی من
چم لە تانە و تەشەری ڕەخنەگرێکی بێکار
زولفی زنجیری دەوێ، شێت بووە لێم عەقڵ و دڵیش
زیزە، خۆی داوە لە ژێر سووچی برۆیدا حاشار
گشتی ئامادەیە بادە و گوڵ و موتریب ئەمما
یارە جێی خاڵییە، کەلکی نییە عەیشی بێ یار
دڵ لە تەکیەی بە خەم و خەڵوەتی شێخی وەڕەزە
کوێیە مەیخانەکە، لە کوێیە کچی چاو بە خومار؟
بای خەزان بۆ چەمەنی ژینە مەڕەنجە حافز
باشی بیر لێکەوە، کێ دیویە گوڵێکی بێخار
«دیوان حافظ غزل ١٩»
ای نسیمِ سحر، آرامگهِ یار کجاست؟
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست
شبِ تار است و رهِ وادیِ ایمن در پیش
آتشِ طور کجا، موعدِ دیدار کجاست؟
هر که آمد به جهان نقشِ خرابی دارد
در خرابات بگویید که هشیار کجاست؟
آن کس است اهلِ بشارت که اشارت داند
نکتهها هست بسی، محرمِ اسرار کجاست؟
هر سر مویِ مرا با تو هزاران کار است
ما کجاییم و ملامتگرِ بیکار کجاست؟
باز پرسید ز گیسویِ شکن در شکنش
کاین دلِ غمزده سرگشته گرفتار کجاست؟
ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی
عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست
دلم از صومعه و صحبت شیخ است ملول
یار ترسابچه کو، خانهٔ خمّار کجاست؟
حافظ! از بادِ خزان در چمنِ دهر مرنج
فکرِ معقول بفرما گلِ بی خار کجاست؟
«حافظ شیرازی، به کوشش: دکتر خلیل خطیب رهبر، ص ٢٩و٣٠.»
ای نسیمِ سحر، آرامگهِ یار کجاست؟
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست
شبِ تار است و رهِ وادیِ ایمن در پیش
آتشِ طور کجا، موعدِ دیدار کجاست؟
هر که آمد به جهان نقشِ خرابی دارد
در خرابات بگویید که هشیار کجاست؟
آن کس است اهلِ بشارت که اشارت داند
نکتهها هست بسی، محرمِ اسرار کجاست؟
هر سر مویِ مرا با تو هزاران کار است
ما کجاییم و ملامتگرِ بیکار کجاست؟
باز پرسید ز گیسویِ شکن در شکنش
کاین دلِ غمزده سرگشته گرفتار کجاست؟
ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی
عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست
دلم از صومعه و صحبت شیخ است ملول
یار ترسابچه کو، خانهٔ خمّار کجاست؟
حافظ! از بادِ خزان در چمنِ دهر مرنج
فکرِ معقول بفرما گلِ بی خار کجاست؟
«حافظ شیرازی، به کوشش: دکتر خلیل خطیب رهبر، ص ٢٩و٣٠.»