بە شەرتێ ھاودەمی یار دەس بدا و تاوێکی بیبینم
نەسیبم بادەی بەختە و له باغی وەسڵی گوڵچینم
شەرابی تاڵی سۆفی‌کوژ ڕەگ و ریشەی دەرێناوم
بنێ دەم ناو دەمم ساقی! بسێنه گیانی شیرینم
ئەمن وا وێدەچێ شێت بم له عيشقی تۆ که شەو تا رۆژ
لەگەڵ مانگێ دەدرکێنم، لەگەڵ پەريانه خەودينم
دەمت شەکری به مەستان داوه، چاوت مەی به مەینۆشان
بە تەنیا ھەر منم بێبەش، نە لەو چینم نە لەم چینم
[شەوی مردن لە سەرجێ‌ڕا دەچم بۆ قەسری "حوورولعين"
لەلای سەر ما ئەگەر تۆ بی شەمی چاو پڕ لە ئەسرینم]
که ھەر خاکێکی با ھێناویە لوتفێ بوو له ئەنعامت
له حاڵی نۆکەری خۆت پرسه، چووکێکی لەمێژینم
نە ھەرکەس ھات و لافی نەزمی لێدا دڵگرە شیعری
ئەمن ڕاوی تەزەرووم کردووه چالاکه شاھینم
بڕۆ گەر باوەڕێ ناکەی له نەققاشانی چین پرسە
که داوای نوسخه شیعری من دەکا مانی به تەمکینم
[بەیانی باشی گوت بولبول له کوێی مەیگێڕەکەم ھەستە
زرینگەی دێ له کەللـەم‌دا ھەوای چەنگی شەوێ دینم]
ھەواڵی عیشق و سەرمەستی لە من پرسە نەکوو حافز
لەگەڵ جام و قەدەح ھەر شەو له خزمەت مانگ و پەروینم
نەسیبم بادەی بەختە و له باغی وەسڵی گوڵچینم
شەرابی تاڵی سۆفی‌کوژ ڕەگ و ریشەی دەرێناوم
بنێ دەم ناو دەمم ساقی! بسێنه گیانی شیرینم
ئەمن وا وێدەچێ شێت بم له عيشقی تۆ که شەو تا رۆژ
لەگەڵ مانگێ دەدرکێنم، لەگەڵ پەريانه خەودينم
دەمت شەکری به مەستان داوه، چاوت مەی به مەینۆشان
بە تەنیا ھەر منم بێبەش، نە لەو چینم نە لەم چینم
[شەوی مردن لە سەرجێ‌ڕا دەچم بۆ قەسری "حوورولعين"
لەلای سەر ما ئەگەر تۆ بی شەمی چاو پڕ لە ئەسرینم]
که ھەر خاکێکی با ھێناویە لوتفێ بوو له ئەنعامت
له حاڵی نۆکەری خۆت پرسه، چووکێکی لەمێژینم
نە ھەرکەس ھات و لافی نەزمی لێدا دڵگرە شیعری
ئەمن ڕاوی تەزەرووم کردووه چالاکه شاھینم
بڕۆ گەر باوەڕێ ناکەی له نەققاشانی چین پرسە
که داوای نوسخه شیعری من دەکا مانی به تەمکینم
[بەیانی باشی گوت بولبول له کوێی مەیگێڕەکەم ھەستە
زرینگەی دێ له کەللـەم‌دا ھەوای چەنگی شەوێ دینم]
ھەواڵی عیشق و سەرمەستی لە من پرسە نەکوو حافز
لەگەڵ جام و قەدەح ھەر شەو له خزمەت مانگ و پەروینم
گرم از دست برخیزد که با دلدار بنشینم
ز جامِ وصل مِی‌ْ نوشم، ز باغِ عیش گل چینم
شرابِ تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد
لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جانِ شیرینم
مگر دیوانه خواهم شد در این سودا که شب تا روز
سخن با ماه می‌گویم، پری در خواب می‌بینم
لبت شکر به مستان داد و چشمت می به میخواران
منم کز غایت حرمان نه با آنم نه با اینم
[شبِ رحلت هم از بستر روم در قصرِ حورُالْعین
اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم]
چو هر خاکی که باد آورد فیضی برد از اِنعامت
ز حال بنده یاد آور که خدمتگار دیرینم
نه هر کو نقش نظمی زد کلامش دلپذیر افتد
تذروِ طرفه من گیرم که چالاک است شاهینم
اگر باور نمی‌داری رو از صورتگر چین پرس
که مانی نسخه می‌خواهد ز نوکِ کلک مشکینم
[صَباحُ الْخَیْر زد بلبل کجایی ساقیا برخیز
که غوغا می‌کند در سر خیالِ خوابِ دوشینم]
وفاداری و حق گویی نه کار هر کسی باشد
غلامِ آصفِ ثانی، جَلالُ الْحَقِّ وَالدّینم[١]
رموز مستی و رندی ز من بشنو نه از واعظ
که با جام و قدح هر دم ندیم ماه و پروینم
«حافظ شیرازی»
ز جامِ وصل مِی‌ْ نوشم، ز باغِ عیش گل چینم
شرابِ تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد
لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جانِ شیرینم
مگر دیوانه خواهم شد در این سودا که شب تا روز
سخن با ماه می‌گویم، پری در خواب می‌بینم
لبت شکر به مستان داد و چشمت می به میخواران
منم کز غایت حرمان نه با آنم نه با اینم
[شبِ رحلت هم از بستر روم در قصرِ حورُالْعین
اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم]
چو هر خاکی که باد آورد فیضی برد از اِنعامت
ز حال بنده یاد آور که خدمتگار دیرینم
نه هر کو نقش نظمی زد کلامش دلپذیر افتد
تذروِ طرفه من گیرم که چالاک است شاهینم
اگر باور نمی‌داری رو از صورتگر چین پرس
که مانی نسخه می‌خواهد ز نوکِ کلک مشکینم
[صَباحُ الْخَیْر زد بلبل کجایی ساقیا برخیز
که غوغا می‌کند در سر خیالِ خوابِ دوشینم]
وفاداری و حق گویی نه کار هر کسی باشد
غلامِ آصفِ ثانی، جَلالُ الْحَقِّ وَالدّینم[١]
رموز مستی و رندی ز من بشنو نه از واعظ
که با جام و قدح هر دم ندیم ماه و پروینم
«حافظ شیرازی»
مامۆستا ئەم بەیتەی وەرنەگێڕاوە: کەماڵ ڕەحمانی
[وەفاداریی و حەق‌بێژی لە دەستی هەرکەسێک نایە
لەبەر ئەم هۆیە من کۆیڵەی جەلالی ڕاستی و دینم]
[وەفاداریی و حەق‌بێژی لە دەستی هەرکەسێک نایە
لەبەر ئەم هۆیە من کۆیڵەی جەلالی ڕاستی و دینم]