ئەی بە لێو و ڕوو بەھەشت و سەلسەبیل
سەلسەبیلت گیان و دڵمی کرد سەبیل
دەوری لێوت سەوزەپۆشی خاڵ و خەت
چەشنی مێروولەن له دەوری سەلسەبیل
خوايه ئەو ئاورەی له گيانمدا ھەیە
بۆمی دامرکێنه ئەوتۆ بۆ خەلیل
ئەی ڕەفیقان من مەجالێکم نەما
ئەو جەماڵێکی ھەیه بێحەد جەمیل
پێی مه لەنگ و مەنزڵیش دوور و درێژ
کورته دەستی ئێمه بۆ خورمای نەخیل
تيری چاو و زولفی خاوی تۆ سەدان
وەک منی کوشتوون و گرتوونی بە دیل
وا به پەنجەی عیشقی یار حافز دەڵێی
مێرووە و کەوتۆته ژێر پێی پانی فیل
سەلسەبیلت گیان و دڵمی کرد سەبیل
دەوری لێوت سەوزەپۆشی خاڵ و خەت
چەشنی مێروولەن له دەوری سەلسەبیل
خوايه ئەو ئاورەی له گيانمدا ھەیە
بۆمی دامرکێنه ئەوتۆ بۆ خەلیل
ئەی ڕەفیقان من مەجالێکم نەما
ئەو جەماڵێکی ھەیه بێحەد جەمیل
پێی مه لەنگ و مەنزڵیش دوور و درێژ
کورته دەستی ئێمه بۆ خورمای نەخیل
تيری چاو و زولفی خاوی تۆ سەدان
وەک منی کوشتوون و گرتوونی بە دیل
وا به پەنجەی عیشقی یار حافز دەڵێی
مێرووە و کەوتۆته ژێر پێی پانی فیل
ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل
سلسبیلت کرده جان و دل سبیل
سبزپوشانِ خطت بر گردِ لب
همچو مورانند گردِ سلسبیل
ناوکِ چشمِ تو در هر گوشهای
همچو من افتاده دارد صد قتیل
یارب این آتش که در جان من است
سرد کن زان سان که کردی بر خلیل
من نمییابم مجال، ای دوستان
گرچه دارد او جمالی بس جمیل
پایِ ما لنگ است و منزل بس دراز
دستِ ما کوتاه و خرما بر نخیل
حافظ از سرپنجهٔ عشق نگار
همچو مور افتاده شد در پایِ پیل
شاهِ عالم را بقا و عزّ و ناز
باد و هر چیزی که باشد زین قبیل [١]
«حافظ شیرازی»
سلسبیلت کرده جان و دل سبیل
سبزپوشانِ خطت بر گردِ لب
همچو مورانند گردِ سلسبیل
ناوکِ چشمِ تو در هر گوشهای
همچو من افتاده دارد صد قتیل
یارب این آتش که در جان من است
سرد کن زان سان که کردی بر خلیل
من نمییابم مجال، ای دوستان
گرچه دارد او جمالی بس جمیل
پایِ ما لنگ است و منزل بس دراز
دستِ ما کوتاه و خرما بر نخیل
حافظ از سرپنجهٔ عشق نگار
همچو مور افتاده شد در پایِ پیل
شاهِ عالم را بقا و عزّ و ناز
باد و هر چیزی که باشد زین قبیل [١]
«حافظ شیرازی»
[١] مامۆستا ئەم بەیتەی وەرنەگێڕاوە. مەحەممەد ئیسماعیل نەژاد:
[سەربەرز بێ شای جیهان و بەرقەرار
دوژمنانی ورد و خاش ببن و زەلیل]
[سەربەرز بێ شای جیهان و بەرقەرار
دوژمنانی ورد و خاش ببن و زەلیل]