دڵی بولبول بەوە خۆشە گوڵی سووره ياری
کاری گوڵ بۆته بەکاربردنی عیشوەی کاری
دڵڕفێنی نییه ئەو دابه که عاشق بکوژن
ئەو کەسه گەورەیە بیبێ خەمی خزمەتکاری
جێیەتی گەر له دڵی لەعلەوه خوێن قەڵپەزەکا
بێ بڕەو ما ئەم و قاشووله ھەیه کڕياری
ھاونشینی گوڵه وا بولبولی فێری قسه کرد
تا شەپۆلی غەزەلی بێ له دەنووکی جاری
دڵی سەد قافڵه ھاوڕێیەتی ياری سەفەریم
له چ جێگایەکه خوايه ببه ئاگاداری
گەر به نێو کووچەی مەعشووقی مەدا ڕادەبری
خۆ بپارێزه سەرەشکێنه دەکا دیواری
دڵەکەم! سوحبەتی ئاسوودەگەریت خۆشه بەڵام
خۆشتره حاڵی ئەوین بەرمەده لانی یاری
سۆفی سەرخۆشی پیاڵێکه دەکا مێزەری لار
دوو پیاڵەی دی دەشێوێنێ کڵاوی لاری
دڵی حافز لەوەتی ئۆگری ڕووی تۆيه گوڵم
نازپەروەر بووه واچاکه نەدەی ئازاری
کاری گوڵ بۆته بەکاربردنی عیشوەی کاری
دڵڕفێنی نییه ئەو دابه که عاشق بکوژن
ئەو کەسه گەورەیە بیبێ خەمی خزمەتکاری
جێیەتی گەر له دڵی لەعلەوه خوێن قەڵپەزەکا
بێ بڕەو ما ئەم و قاشووله ھەیه کڕياری
ھاونشینی گوڵه وا بولبولی فێری قسه کرد
تا شەپۆلی غەزەلی بێ له دەنووکی جاری
دڵی سەد قافڵه ھاوڕێیەتی ياری سەفەریم
له چ جێگایەکه خوايه ببه ئاگاداری
گەر به نێو کووچەی مەعشووقی مەدا ڕادەبری
خۆ بپارێزه سەرەشکێنه دەکا دیواری
دڵەکەم! سوحبەتی ئاسوودەگەریت خۆشه بەڵام
خۆشتره حاڵی ئەوین بەرمەده لانی یاری
سۆفی سەرخۆشی پیاڵێکه دەکا مێزەری لار
دوو پیاڵەی دی دەشێوێنێ کڵاوی لاری
دڵی حافز لەوەتی ئۆگری ڕووی تۆيه گوڵم
نازپەروەر بووه واچاکه نەدەی ئازاری
فکرِ بلبل همه آن است که گل شد یارش
گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش
دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
خواجه آن است که باشد غمِ خدمتگارش
جایِ آن است که خون موج زند در دلِ لعل
زین تغابن که خزف می‌شکند بازارش
بلبل از فیضِ گل آموخت سخن ور نه نبود
این همه قول و غزل تعبیه در منقارش
ای که در کوچهٔ معشوقهٔ ما می‌گذری
بر حذر باش که سر می‌شکند دیوارش
آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
صحبتِ عافیتت گرچه خوش افتاد، ای دل
جانبِ عشق عزیز است فرومگذارش
صوفیِ سرخوش از این دست که کج کرد کلاه
به دو جام دگر آشفته شود دستارش
دلِ حافظ که به دیدار تو خوگر شده بود
نازپروردِ وصال است، مجو آزارش
«حافظ شیرازی»
گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش
دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
خواجه آن است که باشد غمِ خدمتگارش
جایِ آن است که خون موج زند در دلِ لعل
زین تغابن که خزف می‌شکند بازارش
بلبل از فیضِ گل آموخت سخن ور نه نبود
این همه قول و غزل تعبیه در منقارش
ای که در کوچهٔ معشوقهٔ ما می‌گذری
بر حذر باش که سر می‌شکند دیوارش
آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
صحبتِ عافیتت گرچه خوش افتاد، ای دل
جانبِ عشق عزیز است فرومگذارش
صوفیِ سرخوش از این دست که کج کرد کلاه
به دو جام دگر آشفته شود دستارش
دلِ حافظ که به دیدار تو خوگر شده بود
نازپروردِ وصال است، مجو آزارش
«حافظ شیرازی»