یۆسفی ون بوو هەمیسان دێتە کەنعان خەم مەخۆ
خانی خەم ڕۆژێ دەبینی وەک گوڵستان خەم مەخۆ
ئەو دڵە غەمگینە حاڵی چا دەبێ دوودڵ مەبە
ئەو سەرە سەودایییە دێ ڕوو بە سامان خەم مەخۆ
گەر تەمەن یاری بکا ساڵێکی دی فەسڵی بەهار
گوڵ دەبێتە سایەوانت بولبولی جوان! خەم مەخۆ
تۆ کە ڕازی غەیبی نازانی هومێدێ بەرمەدە
پشتی پەردەی لێیەتی چاکی نیازان خەم مەخۆ
سووڕی دنیایە ئەگەر دوو ڕۆژ بە کەیفی تۆ نەبوو
کەیف و خۆشی دێنەوە وەک جاری جاران خەم مەخۆ
گەر بە عیشقی دیتنی بەیتێ بەڕێوەی بۆ حەجێ
با لە پێت ڕاچێ دڕو و داڵی موغیلان خەم مەخۆ
گەر بناغەت هەڵکەنێ ئەوڕۆکە سێڵاوی نەمان
کەشتیەوانت چونکە نووحە، قەت لە تۆفان خەم مەخۆ
گەرچی ڕێگا زۆر بە ترسە و نادیارە مەنزڵیش
ئاخری کۆتایی دێ ڕێگەی بیابان خەم مەخۆ
چۆنیەتی ئێمە لە دووری یار و سەرکۆنەی ڕەقیب
پاکی ڕوون و سووورە لای زانایی ڕازان خەم مەخۆ
حافزا لەو کۆنەکۆخە و خەڵوەتی شەوگاری تار
زیکر و فیکرت تا دوعایە و دەرسی قورئان خەم مەخۆ
خانی خەم ڕۆژێ دەبینی وەک گوڵستان خەم مەخۆ
ئەو دڵە غەمگینە حاڵی چا دەبێ دوودڵ مەبە
ئەو سەرە سەودایییە دێ ڕوو بە سامان خەم مەخۆ
گەر تەمەن یاری بکا ساڵێکی دی فەسڵی بەهار
گوڵ دەبێتە سایەوانت بولبولی جوان! خەم مەخۆ
تۆ کە ڕازی غەیبی نازانی هومێدێ بەرمەدە
پشتی پەردەی لێیەتی چاکی نیازان خەم مەخۆ
سووڕی دنیایە ئەگەر دوو ڕۆژ بە کەیفی تۆ نەبوو
کەیف و خۆشی دێنەوە وەک جاری جاران خەم مەخۆ
گەر بە عیشقی دیتنی بەیتێ بەڕێوەی بۆ حەجێ
با لە پێت ڕاچێ دڕو و داڵی موغیلان خەم مەخۆ
گەر بناغەت هەڵکەنێ ئەوڕۆکە سێڵاوی نەمان
کەشتیەوانت چونکە نووحە، قەت لە تۆفان خەم مەخۆ
گەرچی ڕێگا زۆر بە ترسە و نادیارە مەنزڵیش
ئاخری کۆتایی دێ ڕێگەی بیابان خەم مەخۆ
چۆنیەتی ئێمە لە دووری یار و سەرکۆنەی ڕەقیب
پاکی ڕوون و سووورە لای زانایی ڕازان خەم مەخۆ
حافزا لەو کۆنەکۆخە و خەڵوەتی شەوگاری تار
زیکر و فیکرت تا دوعایە و دەرسی قورئان خەم مەخۆ
یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور
کلبهٔ احزان شود روزی گلستان غم مخور
ای دل غمدیده، حالت به شود دل بد مکن
وین سرِ شوریده بازآید به سامان غم مخور
گر بهارِ عمر باشد، باز بر تختِ چمن
چترِ گل در سر کشی، ای مرغ خوشخوان، غم مخور
هان مشو نومید، چون واقف نه‌ای از سرِّ غیب
باشد اندر پرده بازی‌های پنهان، غم مخور
دورِ گردون گر دو روزی بر مرادِ ما نرفت
دایماً یکسان نباشد حال دوران، غم مخور
در بیابان گر به شوقِ کعبه خواهی زد قدم
سرزنش‌ها گر کند خارِ مغیلان، غم مخور
ای دل، ار سیلِ فنا بنیادِ هستی برکند
چون تو را نوح است کشتیبان، ز طوفان، غم مخور
گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید
هیچ راهی نیست کان را نیست پایان، غم مخور
حالِ ما در فرقتِ جانان و ابرامِ رقیب
جمله می‌داند خدایِ حال گردان، غم مخور
حافظا! در کنجِ فقر و خلوتِ شب‌هایِ تار
تا بود وردت دعا و درسِ قرآن غم مخور
«حافظ شیرازی»
کلبهٔ احزان شود روزی گلستان غم مخور
ای دل غمدیده، حالت به شود دل بد مکن
وین سرِ شوریده بازآید به سامان غم مخور
گر بهارِ عمر باشد، باز بر تختِ چمن
چترِ گل در سر کشی، ای مرغ خوشخوان، غم مخور
هان مشو نومید، چون واقف نه‌ای از سرِّ غیب
باشد اندر پرده بازی‌های پنهان، غم مخور
دورِ گردون گر دو روزی بر مرادِ ما نرفت
دایماً یکسان نباشد حال دوران، غم مخور
در بیابان گر به شوقِ کعبه خواهی زد قدم
سرزنش‌ها گر کند خارِ مغیلان، غم مخور
ای دل، ار سیلِ فنا بنیادِ هستی برکند
چون تو را نوح است کشتیبان، ز طوفان، غم مخور
گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید
هیچ راهی نیست کان را نیست پایان، غم مخور
حالِ ما در فرقتِ جانان و ابرامِ رقیب
جمله می‌داند خدایِ حال گردان، غم مخور
حافظا! در کنجِ فقر و خلوتِ شب‌هایِ تار
تا بود وردت دعا و درسِ قرآن غم مخور
«حافظ شیرازی»