ئەرێ تووتی وتووێژ پڕ لە ئەسرار
لە شیرینیت نەبێ خاڵی دەم و زار
سەرت سەوز و دڵت خۆش بێ ھەمیشە
که جوانت گرتووه وێنەی خەتی يار
لەگەڵ غەیرت نھێنی بوو وتووێژ
ئەتۆخوا ئەو نھێنيەی بێنه ڕووکار
له دەفری مەی گوڵاوپڕژێن که ڕوومان
خەواڵووین تا ببینین سووڕەتی یار
چ‌بوو ئەو بەنده موتریب دەستی پێکرد
کەوا وەک يەک دەڕەخسن مەست و وشیار
بە دەرمانێکی وا ساقی لە مەی کرد
سەر و مێزەر له مەیخۆران دەبێ لار
به ئەسکەندەر نەیاندا ئاوی ژینێ
به زێڕ و زۆر نییە مومکین نەبێ کار
عەقڵ گەرچی بەھای گش کایناتە
نییە ھيچ بايەخێکی لای ئەویندار
وەره و حاڵی دڵی عاشق ببیسە
به لەفزێکی کەم و مانای به خەلوار
بوتی چينی دژی دینمانه خوايە
ئەمینمان کەی له دەس شەیتان و شۆفار
به سۆفیلکان مەڵێ ئەسراری مەستی
له گیاندار حاڵی نابێ نەخشی دیوار
له سایەی دەوڵەتی مەنسوورە حافز
کەوا بۆی بۆته ئاڵا شیعری ئاودار
لە شیرینیت نەبێ خاڵی دەم و زار
سەرت سەوز و دڵت خۆش بێ ھەمیشە
که جوانت گرتووه وێنەی خەتی يار
لەگەڵ غەیرت نھێنی بوو وتووێژ
ئەتۆخوا ئەو نھێنيەی بێنه ڕووکار
له دەفری مەی گوڵاوپڕژێن که ڕوومان
خەواڵووین تا ببینین سووڕەتی یار
چ‌بوو ئەو بەنده موتریب دەستی پێکرد
کەوا وەک يەک دەڕەخسن مەست و وشیار
بە دەرمانێکی وا ساقی لە مەی کرد
سەر و مێزەر له مەیخۆران دەبێ لار
به ئەسکەندەر نەیاندا ئاوی ژینێ
به زێڕ و زۆر نییە مومکین نەبێ کار
عەقڵ گەرچی بەھای گش کایناتە
نییە ھيچ بايەخێکی لای ئەویندار
وەره و حاڵی دڵی عاشق ببیسە
به لەفزێکی کەم و مانای به خەلوار
بوتی چينی دژی دینمانه خوايە
ئەمینمان کەی له دەس شەیتان و شۆفار
به سۆفیلکان مەڵێ ئەسراری مەستی
له گیاندار حاڵی نابێ نەخشی دیوار
له سایەی دەوڵەتی مەنسوورە حافز
کەوا بۆی بۆته ئاڵا شیعری ئاودار
الا ای طوطیِ گویایِ اسرار
مبادا خالیت شکّر ز منقار
سرت سبز و دلت خوش باد جاوید
که خوش نقشی نمودی از خطِ یار
سخن سربسته گفتی با حریفان
خدا را زین معّما پرده بردار
به رویِ ما زن از ساغر گلابی
که خواب آلوده‌ایم ای بختِ بیدار
چه ره بود این که زد در پرده مطرب
که می‌رقصند با هم مست و هشیار
از آن افیون که ساقی در می افکند
حریفان را نه سر ماند نه دستار
سکندر را نمی‌بخشند آبی
به زور و زر میّسر نیست این کار
بیا و حالِ اهلِ درد بشنو
به لفظِ اندک و معنیِّ بسیار
بتِ چینی عدویِ دین و دل‌هاست
خداوندا دل و دینم نگه دار
به مستوران مگو اسرارِ مستی
حدیثِ جان مگو با نقشِ دیوار
به یمنِ دولت منصور شاهی
علم شد حافظ اندر نظمِ اشعار
[خداوندی به جایِ بندگان کرد
خداوندا ز آفاتش نگه دار] (١)
«دیوان حافظ شیرازی، به کوشش: دکتر خلیل خطیب رهبر، ص ٣٣١و٣٣٢.»
مبادا خالیت شکّر ز منقار
سرت سبز و دلت خوش باد جاوید
که خوش نقشی نمودی از خطِ یار
سخن سربسته گفتی با حریفان
خدا را زین معّما پرده بردار
به رویِ ما زن از ساغر گلابی
که خواب آلوده‌ایم ای بختِ بیدار
چه ره بود این که زد در پرده مطرب
که می‌رقصند با هم مست و هشیار
از آن افیون که ساقی در می افکند
حریفان را نه سر ماند نه دستار
سکندر را نمی‌بخشند آبی
به زور و زر میّسر نیست این کار
بیا و حالِ اهلِ درد بشنو
به لفظِ اندک و معنیِّ بسیار
بتِ چینی عدویِ دین و دل‌هاست
خداوندا دل و دینم نگه دار
به مستوران مگو اسرارِ مستی
حدیثِ جان مگو با نقشِ دیوار
به یمنِ دولت منصور شاهی
علم شد حافظ اندر نظمِ اشعار
[خداوندی به جایِ بندگان کرد
خداوندا ز آفاتش نگه دار] (١)
«دیوان حافظ شیرازی، به کوشش: دکتر خلیل خطیب رهبر، ص ٣٣١و٣٣٢.»
(١) مامۆستا ئەم دێرە شیعرەی وەرنەگێڕاوە.
[بە بەردەستان گەلێ چاکەی نوواند ئەو
دە بیپارێزە خوایە گیان لە ئازار]
[بە بەردەستان گەلێ چاکەی نوواند ئەو
دە بیپارێزە خوایە گیان لە ئازار]