یاری نابینم لە کەسدا هۆزی یاران چوونە کوێ
دابی دۆستی کەی تەواو بوو دۆستی جاران چوونە کوێ
خدری پێ پیرۆز لە کوێیە بۆچی لێڵە ئاوی ژین
ڕەنگی گوڵ وەک خۆی نەماوە بای بەهاران چوونە کوێ
هیچ کەسێ ناڵێ کە یارێ حەققی دۆستی دامەوە
لەو وەفادارانە چی قەوماوە یاران چوونە کوێ
کەوتووە لەو نێوە گۆی تەوفیق و سەرکەوتن ئەدی
ڕوو لە مەیدان بۆچی کەس ناکا سواران چوونە کوێ
سەد هەزاران گوڵ دەپشکوون و لە بولبول نایە دەنگ
بۆ جریوەی نایە مەل پۆلی هەزاران چوونە کوێ
ڕەنگە زوهرەش عوودی سووتابێ چریکەی نایە چاک
زەوقی مەستی بۆ نەماوە، مەیگوساران چوونە کوێ
ئێرە خاکی شاریار و میهرەبانان بوو سەرێک
میهرەبانی کەی بەسەر چوو، شاریاران چوونە کوێ
کانی ئینساف زۆر لە مێژە لەعلی لێ هەڵناقوڵێ
تاو و تینی خۆر و پیتی با و باران چوونە کوێ
"حافز" ئەسڕاڕی خودا نازانێ کەس دەنگێ مەکە
کێ هەیە لێی پرسی دەوری ڕۆژگاران چوونە کوێ
دابی دۆستی کەی تەواو بوو دۆستی جاران چوونە کوێ
خدری پێ پیرۆز لە کوێیە بۆچی لێڵە ئاوی ژین
ڕەنگی گوڵ وەک خۆی نەماوە بای بەهاران چوونە کوێ
هیچ کەسێ ناڵێ کە یارێ حەققی دۆستی دامەوە
لەو وەفادارانە چی قەوماوە یاران چوونە کوێ
کەوتووە لەو نێوە گۆی تەوفیق و سەرکەوتن ئەدی
ڕوو لە مەیدان بۆچی کەس ناکا سواران چوونە کوێ
سەد هەزاران گوڵ دەپشکوون و لە بولبول نایە دەنگ
بۆ جریوەی نایە مەل پۆلی هەزاران چوونە کوێ
ڕەنگە زوهرەش عوودی سووتابێ چریکەی نایە چاک
زەوقی مەستی بۆ نەماوە، مەیگوساران چوونە کوێ
ئێرە خاکی شاریار و میهرەبانان بوو سەرێک
میهرەبانی کەی بەسەر چوو، شاریاران چوونە کوێ
کانی ئینساف زۆر لە مێژە لەعلی لێ هەڵناقوڵێ
تاو و تینی خۆر و پیتی با و باران چوونە کوێ
"حافز" ئەسڕاڕی خودا نازانێ کەس دەنگێ مەکە
کێ هەیە لێی پرسی دەوری ڕۆژگاران چوونە کوێ
یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد، دوستداران را چه شد؟
آبِ حیوان تیره‌گون شد خضرِ فرّخ پی کجاست؟
خون چکید از شاخِ گل، بادِ بهاران را چه شد؟
کس نمی‌گوید که یاری داشت حقِّ دوستی
حق شناسان را چه حال افتاد، یاران را چه شد؟
لعلی از کانِ مروّت برنیامد سال‌هاست
تابشِ خورشید و سعیِ باد و باران را چه شد
شهرِ یاران بود و خاکِ مهربانان این دیار
مهربانی کی سر آمد، شهریاران را چه شد؟
گویِ توفیق و کرامت در میان افکنده‌اند
کس به میدان در نمی‌آید، سواران را چه شد؟
صد هزاران گل شکفت و بانگِ مرغی برنخاست
عندلیبان را چه پیش آمد، هَزاران را چه شد؟
زُهره سازی خوش نمی‌سازد، مگر عودش بسوخت
کس ندارد ذوقِ مستی، میگساران را چه شد؟
حافظ اسرارِ الهی کس نمی‌داند خموش
از که می‌پرسی که دورِ روزگاران را چه شد؟
«حافظ شیرازی، به کوشش: دکتر خلیل خطیب رهبر، ص ٢٢٧و٢٢٨. »
دوستی کی آخر آمد، دوستداران را چه شد؟
آبِ حیوان تیره‌گون شد خضرِ فرّخ پی کجاست؟
خون چکید از شاخِ گل، بادِ بهاران را چه شد؟
کس نمی‌گوید که یاری داشت حقِّ دوستی
حق شناسان را چه حال افتاد، یاران را چه شد؟
لعلی از کانِ مروّت برنیامد سال‌هاست
تابشِ خورشید و سعیِ باد و باران را چه شد
شهرِ یاران بود و خاکِ مهربانان این دیار
مهربانی کی سر آمد، شهریاران را چه شد؟
گویِ توفیق و کرامت در میان افکنده‌اند
کس به میدان در نمی‌آید، سواران را چه شد؟
صد هزاران گل شکفت و بانگِ مرغی برنخاست
عندلیبان را چه پیش آمد، هَزاران را چه شد؟
زُهره سازی خوش نمی‌سازد، مگر عودش بسوخت
کس ندارد ذوقِ مستی، میگساران را چه شد؟
حافظ اسرارِ الهی کس نمی‌داند خموش
از که می‌پرسی که دورِ روزگاران را چه شد؟
«حافظ شیرازی، به کوشش: دکتر خلیل خطیب رهبر، ص ٢٢٧و٢٢٨. »