لە شنەی کاتی بەیان بۆنی گوڵان دێ دیسان
پیر جحێڵ دەبنەوە پێی، ڕۆحی ڕەوان دێ دیسان
سونبول و سوێسنەکەم شاد و شوکر دەستەملان
نەرگسم بۆ گوڵی سوور چاوەڕوان دێ دیسان
لەو ھەموو زوڵمە کە دیتوویە له ھیجران بولبول
تاکوو نێو باغی گوڵان ھەر به ڕووان دێ دیسان
گەر له مزگەوتەوه بۆ مەیکەده چووم، مەیکە به عەیب
لەو ھەموو وەعزەیە ئینسان وە ئەمان دێ دیسان
کەيفی ئەوڕۆ گوڵەکەم! بۆ دەخەيه سبحەینێ
زامنت کێیه که پێت‌وايه زەمان دێ دیسان
مانگی شابانێ مەده مۆڵەتی مەی، ئەو جامە
لێت ونه تا شەوی جێژنی ڕەمەزان دێ دیسان
ھاودەمی گوڵ به، له دەستی مەده ئەو کات و ھەلە
دێته باغ و بەپەله ڕوو به نەمان دێ دیسان
وەره تا مەجلیسی خۆمانەيه تێی ھەڵکه به دەنگ
بەسه ئەو باسه فڵان ڕۆیی فڵان دێ دیسان
ھاتنی حافزی بۆ خاتری تۆ بوو، دەڕوا
وەره بتبينێ ھەتا وەرگری گیان دێ دیسان
پیر جحێڵ دەبنەوە پێی، ڕۆحی ڕەوان دێ دیسان
سونبول و سوێسنەکەم شاد و شوکر دەستەملان
نەرگسم بۆ گوڵی سوور چاوەڕوان دێ دیسان
لەو ھەموو زوڵمە کە دیتوویە له ھیجران بولبول
تاکوو نێو باغی گوڵان ھەر به ڕووان دێ دیسان
گەر له مزگەوتەوه بۆ مەیکەده چووم، مەیکە به عەیب
لەو ھەموو وەعزەیە ئینسان وە ئەمان دێ دیسان
کەيفی ئەوڕۆ گوڵەکەم! بۆ دەخەيه سبحەینێ
زامنت کێیه که پێت‌وايه زەمان دێ دیسان
مانگی شابانێ مەده مۆڵەتی مەی، ئەو جامە
لێت ونه تا شەوی جێژنی ڕەمەزان دێ دیسان
ھاودەمی گوڵ به، له دەستی مەده ئەو کات و ھەلە
دێته باغ و بەپەله ڕوو به نەمان دێ دیسان
وەره تا مەجلیسی خۆمانەيه تێی ھەڵکه به دەنگ
بەسه ئەو باسه فڵان ڕۆیی فڵان دێ دیسان
ھاتنی حافزی بۆ خاتری تۆ بوو، دەڕوا
وەره بتبينێ ھەتا وەرگری گیان دێ دیسان
نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالمِ پیر دگرباره جوان خواهد شد
ارغوان جامِ عقیقی به سمن خواهد داد
چشمِ نرگس به شقایق نگران خواهد شد
این تطاول که کشید از غمِ هجران بلبل
تا سراپردهٔ گل نعره‌زنان خواهد شد
گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر
مجلسِ وعظ دراز است و زمان خواهد شد
ای دل! ار عشرتِ امروز به فردا فکنی
مایهٔ نقدِ بقا را که ضمان خواهد شد
ماهِ شعبان منه از دست قدح، کاین خورشید
از نظر تا شبِ عیدِ رمضان خواهد شد
گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت
که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد
مطربا! مجلسِ انس است، غزل خوان و سرود
چند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شد
حافظ از بهر تو آمد سویِ اقلیم وجود
قدمی نه به وداعش که روان خواهد شد
«حافظ شیرازی»
عالمِ پیر دگرباره جوان خواهد شد
ارغوان جامِ عقیقی به سمن خواهد داد
چشمِ نرگس به شقایق نگران خواهد شد
این تطاول که کشید از غمِ هجران بلبل
تا سراپردهٔ گل نعره‌زنان خواهد شد
گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر
مجلسِ وعظ دراز است و زمان خواهد شد
ای دل! ار عشرتِ امروز به فردا فکنی
مایهٔ نقدِ بقا را که ضمان خواهد شد
ماهِ شعبان منه از دست قدح، کاین خورشید
از نظر تا شبِ عیدِ رمضان خواهد شد
گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت
که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد
مطربا! مجلسِ انس است، غزل خوان و سرود
چند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شد
حافظ از بهر تو آمد سویِ اقلیم وجود
قدمی نه به وداعش که روان خواهد شد
«حافظ شیرازی»