دڵە موژدەم دەیە بۆ هاتنی عیسا نەفەسێ
كە لە بۆنی نەفەسی خۆشیەوە دێ بۆنی كەسێ
خەمی هیجرانی مەخۆ، چونكە ڕوانیمە كتێب
وای نیشان داوە كە دێ بەو زووە فریادڕەسێ
لە گڕی وادیی ئەیمەن نە هەر ئەمنم دڵخۆش
چۆتە وێ حەزرەتی موسا بە هۆمێدی قەبەسێ
هیچ كەسێ لەو گەرەكی تۆ نییە كارێكی نەبێ
هەر كەسێ نەیگەرەكە بێتە ئەوێ ناخەلەسێ
كەس نییە مەنزڵی مەعشووقە بزانێ كوێیە
هەر ئەوەندەی هەیە دێ چەلچەلە دەنگی جەرەسێ
تێكە مەی چونكە لەمەیخانەیی خاوەن كەرەمان
هەر غەریبێكی كە دێ هاتووە تاوێ وەحەسێ
یار ئەگەر مەیلی بە پرسینە لە بیماری خەمی
بڵێ زوو بیگەیە تا ماوە لە تەنیا نەفەسێ
خەبەری بولبولی ئەو باغە بپرسن كە ئەمن
گوێم لە ناڵێكی هەیە دێ لە ئەسیری قەفەسێ
قەسدی ڕاوی دڵی حافزیە نیگارم، یاران!
سەیری ئەو بازە لە ڕاوکردنی مێش و مەگەسێ
كە لە بۆنی نەفەسی خۆشیەوە دێ بۆنی كەسێ
خەمی هیجرانی مەخۆ، چونكە ڕوانیمە كتێب
وای نیشان داوە كە دێ بەو زووە فریادڕەسێ
لە گڕی وادیی ئەیمەن نە هەر ئەمنم دڵخۆش
چۆتە وێ حەزرەتی موسا بە هۆمێدی قەبەسێ
هیچ كەسێ لەو گەرەكی تۆ نییە كارێكی نەبێ
هەر كەسێ نەیگەرەكە بێتە ئەوێ ناخەلەسێ
كەس نییە مەنزڵی مەعشووقە بزانێ كوێیە
هەر ئەوەندەی هەیە دێ چەلچەلە دەنگی جەرەسێ
تێكە مەی چونكە لەمەیخانەیی خاوەن كەرەمان
هەر غەریبێكی كە دێ هاتووە تاوێ وەحەسێ
یار ئەگەر مەیلی بە پرسینە لە بیماری خەمی
بڵێ زوو بیگەیە تا ماوە لە تەنیا نەفەسێ
خەبەری بولبولی ئەو باغە بپرسن كە ئەمن
گوێم لە ناڵێكی هەیە دێ لە ئەسیری قەفەسێ
قەسدی ڕاوی دڵی حافزیە نیگارم، یاران!
سەیری ئەو بازە لە ڕاوکردنی مێش و مەگەسێ
مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید
که ز انفاس خوشش بوی کسی می‌آید
از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش
زده‌ام فالی و فریادرسی می‌آید
زآتش وادی ایمن نه منم خرم و بس
موسی آنجا به امید قبسی می‌آید
هیچ کس نیست که در کوی تواش کاری نیست
هرکس آنجا به طریق هوسی می‌آید
کس ندانست که منزلگه معشوق کجاست
این قدر هست که بانگ جرسی می‌آید
جرعه‌ای ده که به میخانهٔ ارباب کرم
هر حریفی ز پیِ ملتمسی می‌آید
دوست را گر سر پرسیدن بیمار غم است
گو بران خوش که هنوزش نفسی می‌آید
خبر بلبل این باغ بپرسید که من
ناله‌ای می‌شنوم کز قفسی می‌آید
یار دارد سر صید دل حافظ یاران
شاهبازی به شکار مگسی می‌آید
«حافظ شیرازی»
که ز انفاس خوشش بوی کسی می‌آید
از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش
زده‌ام فالی و فریادرسی می‌آید
زآتش وادی ایمن نه منم خرم و بس
موسی آنجا به امید قبسی می‌آید
هیچ کس نیست که در کوی تواش کاری نیست
هرکس آنجا به طریق هوسی می‌آید
کس ندانست که منزلگه معشوق کجاست
این قدر هست که بانگ جرسی می‌آید
جرعه‌ای ده که به میخانهٔ ارباب کرم
هر حریفی ز پیِ ملتمسی می‌آید
دوست را گر سر پرسیدن بیمار غم است
گو بران خوش که هنوزش نفسی می‌آید
خبر بلبل این باغ بپرسید که من
ناله‌ای می‌شنوم کز قفسی می‌آید
یار دارد سر صید دل حافظ یاران
شاهبازی به شکار مگسی می‌آید
«حافظ شیرازی»