هاتە مەیخانەی لە مزگەوتێوە دوێشەو پیری مە
ئەی برا هاوڕێیەکان ئەوچەل چییە تەگبیری مە
ڕوو لە قیبلەی چۆن بکەین ئێمە مریدان چونکە ئەو
ڕوو دەکاتە ئەو مەکانەی جێی خومارە پیری مە
با لە وێرانەی تەریقەت هاونشین بین پێکەوە
چونکە ئاوا ڕۆیوە ڕۆژی ئەزەل تەقدیری مە
گەر بزانێ عەقڵ، جێی چەند خۆشە دڵ، لەو زوڵفەدا
عاقڵان شێت دەبن و خۆ داوێنە ژێر زنجیری مە
خاتری جەم وەک نچیرێ کەوتە داوی بازی دڵ
کاتێ زوڵفت کردەوە دەرچوو لە دەس نێچیری مە
ڕووی جوانت ئایەتێکی خۆشی بۆ لێکداینەوە
لەو دەمی ڕا پاکی خێر و خۆشییە تەفسیری مە
با، لـە زوڵفی دای و تاریک بوو لەبەر چاوم جیهان
هەر ئەوەی پێ گەیوە لەو سەودایە بیری ژیری مە
تۆ بڵێی ئاخۆ شەوێکی ئەو دڵە سەختەت گرێ
ئەم هەناسە ئاگرینەی سینەکەی شەوگیری مە
تیری ئاهی مە لە گەردوون سەردەکا حافز بەسە
خۆت بپارێزە و بکە ڕەحمێ بە خۆت لەو تیری مە
ئەی برا هاوڕێیەکان ئەوچەل چییە تەگبیری مە
ڕوو لە قیبلەی چۆن بکەین ئێمە مریدان چونکە ئەو
ڕوو دەکاتە ئەو مەکانەی جێی خومارە پیری مە
با لە وێرانەی تەریقەت هاونشین بین پێکەوە
چونکە ئاوا ڕۆیوە ڕۆژی ئەزەل تەقدیری مە
گەر بزانێ عەقڵ، جێی چەند خۆشە دڵ، لەو زوڵفەدا
عاقڵان شێت دەبن و خۆ داوێنە ژێر زنجیری مە
خاتری جەم وەک نچیرێ کەوتە داوی بازی دڵ
کاتێ زوڵفت کردەوە دەرچوو لە دەس نێچیری مە
ڕووی جوانت ئایەتێکی خۆشی بۆ لێکداینەوە
لەو دەمی ڕا پاکی خێر و خۆشییە تەفسیری مە
با، لـە زوڵفی دای و تاریک بوو لەبەر چاوم جیهان
هەر ئەوەی پێ گەیوە لەو سەودایە بیری ژیری مە
تۆ بڵێی ئاخۆ شەوێکی ئەو دڵە سەختەت گرێ
ئەم هەناسە ئاگرینەی سینەکەی شەوگیری مە
تیری ئاهی مە لە گەردوون سەردەکا حافز بەسە
خۆت بپارێزە و بکە ڕەحمێ بە خۆت لەو تیری مە
دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما
ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون
روی سوی خانه‌ی خمار دارد پیر ما
در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم
کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما
عقل اگر داند که دل در بند زلفش چون خوش است
عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما
مرغ دل را صید جمعیت به دام افتاده بود
زلف بگشادی و باز از دست شد زنجیر ما
روی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد
زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ما
باد بر زلف تو آمد شد جهان بر من سیاه
نیست از سودای زلفت بیش از این توفیر ما
با دل سنگینت آیا هیچ درگیرد شبی
آه آتشناک و سوز سینه شبگیر ما
تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش
رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما
«حافظ شیرازی»
چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما
ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون
روی سوی خانه‌ی خمار دارد پیر ما
در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم
کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما
عقل اگر داند که دل در بند زلفش چون خوش است
عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما
مرغ دل را صید جمعیت به دام افتاده بود
زلف بگشادی و باز از دست شد زنجیر ما
روی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد
زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ما
باد بر زلف تو آمد شد جهان بر من سیاه
نیست از سودای زلفت بیش از این توفیر ما
با دل سنگینت آیا هیچ درگیرد شبی
آه آتشناک و سوز سینه شبگیر ما
تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش
رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما
«حافظ شیرازی»