ئاڵەکۆک

عەباس حەقیقی add_a_photo
حەقیقی شەونم
٣٨. حافزەکەی گۆشەگر دوێکە لە مەیخانە بوو
حافزەکەی گۆشەگر دوێکە لە مەیخانە بوو
وازی لە پەیمان نەما ئۆگری پەیمانە بوو

دۆستی دەمی لاوەتی هاتە خەوی دوێ شەوێ
بۆیە بە پیری سەری عاشق و دێوانە بوو

ڕێگری دین و دڵان بەچکە فەلێک ڕادەبرد
بوو بە ڕەفیقی ئەو و زوو لەمە بێگانە بوو

بولبولی سووتاند ئەگەر ئاگری ڕوخساری گوڵ
ڕووی گەش و ڕوونی شەمیش ئافەتی پەروانە بوو

سۆفییە شێتەی کەوا جام و پیاڵەی شکاند
دوێکە بە یەک چۆڕە مەی عاقڵ و فەرزانە بوو

شینی بەیان و شەوم زایە نەبوو خوا شوکر
قەترەیی ئەشکم بەهای گەوهەری یەکدانە بوو

ساقیە چاو مەستەکەم ئایەتی سیحرێکی خوێند
مەجلیسی خەتم و وەعز گشتی بە ئەفسانە بوو

مەنزڵی حافز کەوا بوو بە سەرای بەزمی شا
گیان و دڵیشی لەلای دڵبەری تاقانە بوو

زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد
از سر پیمان برفت با سر پیمانه شد

صوفی مجلس که دی جام و قدح می‌شکست
باز به یک جرعه می عاقل و فرزانه شد

شاهدِ عهدِ شباب آمده بودش به خواب
باز به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد

مغبچه‌ای می‌گذشت راه زن دین و دل
در پی آن آشنا از همه بیگانه شد

آتشِ رخسارِ گل خرمنِ بلبل بسوخت
چهره خندانِ شمع آفتِ پروانه شد

گریه شام و سحر شکر که ضایع نگشت
قطره بارانِ ما گوهرِ یکدانه شد

نرگس ساقی بخواند آیتِ افسونگری
حلقهٔ اورادِ ما مجلسِ افسانه شد

منزلِ حافظ کنون بارگهِ پادشاست
دل برِ دلدار رفت، جان برِ جانانه شد

«حافظ شیرازی»
نووسین: کەماڵ ڕەحمانی
شەونم، وەرگێرانی سەد غەزەل لە دیوانی حافزی شیرازی، وەرگێرانی: عەباسی حەقیقی، چاپی یەکەم: سنە ١٣٨٧، لاپەڕە ١٠٢.

پەراوێز edit