بەو پیرییە کەوتۆتە سەرم عیشقی جەوانی
هەرچی لە دڵمدا بوو نەما ڕازی نیهانی
تەیری دڵەکەی بەرزەفڕم توشی نەزەر بوو
چاو چاو بە تەڵەی کێوە بووە چونکە ڕوانی
لەو ئاسکە سڵەی چاوڕەش و بۆنخۆشە بەداخم
وەک ناقە دڵم خوێنە لەسەر جەرگمە ژانی
ئەو بۆنە گوڵە بۆنی گڵی کووچەی تۆ بوو
هێناویە لەگەڵ خۆی کزەبای کاتی بەیانی
تا شیری لە کالانی دەرێناوە برۆی تۆ
ئەژماری شەهیدی نەمرت ڕەنگە نەزانی
ئەو بادە لەکوێ ساز بوو کە مەیگێڕی خەرابات
تا ئێستە بە ئەو بۆن و بەرامەی نەدەزانی
نابێتە لەعل بەردەڕەشە گەر دڵی تۆقێ
چونکی لە ئەسڵدا ڕەشە بنج و بنەوانی
زۆر تەجرەبەمان کردووە لەو کاولە کۆنە
هەر کەس دژی مەیخۆرە، نەما نێو و نیشانی
ئاورێکی دڵ ئاگردەری تێ‌بەردەبێ ئاخر
ویشک و تەڕ ئەسووتێنێ نییە ئاور ئەمانی
بۆ تەیری غەزەل‌خوێن و زرینگێکی بەداخم
ڕێی لێ هەڵە بوو، تووشی تەڵەی بوو بە گومانی
حافز کە سەری زولفی کچان دەستی دەکێشا
وا کەوتووە ئێستا نە سەری ما نە زمانی
هەرچی لە دڵمدا بوو نەما ڕازی نیهانی
تەیری دڵەکەی بەرزەفڕم توشی نەزەر بوو
چاو چاو بە تەڵەی کێوە بووە چونکە ڕوانی
لەو ئاسکە سڵەی چاوڕەش و بۆنخۆشە بەداخم
وەک ناقە دڵم خوێنە لەسەر جەرگمە ژانی
ئەو بۆنە گوڵە بۆنی گڵی کووچەی تۆ بوو
هێناویە لەگەڵ خۆی کزەبای کاتی بەیانی
تا شیری لە کالانی دەرێناوە برۆی تۆ
ئەژماری شەهیدی نەمرت ڕەنگە نەزانی
ئەو بادە لەکوێ ساز بوو کە مەیگێڕی خەرابات
تا ئێستە بە ئەو بۆن و بەرامەی نەدەزانی
نابێتە لەعل بەردەڕەشە گەر دڵی تۆقێ
چونکی لە ئەسڵدا ڕەشە بنج و بنەوانی
زۆر تەجرەبەمان کردووە لەو کاولە کۆنە
هەر کەس دژی مەیخۆرە، نەما نێو و نیشانی
ئاورێکی دڵ ئاگردەری تێ‌بەردەبێ ئاخر
ویشک و تەڕ ئەسووتێنێ نییە ئاور ئەمانی
بۆ تەیری غەزەل‌خوێن و زرینگێکی بەداخم
ڕێی لێ هەڵە بوو، تووشی تەڵەی بوو بە گومانی
حافز کە سەری زولفی کچان دەستی دەکێشا
وا کەوتووە ئێستا نە سەری ما نە زمانی
پيرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد
وان راز که در دل بِنهُفتَم به درافتاد
از راه نظر مرغ دلم گشت هواگير
ای ديده نگه کن که به دام که درافتاد
دردا که از آن آهوی مُشکين سيه چشم
چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد
از رهگذر خاک سَرِ کوی شما بود
هر نافه که در دست نسيم سحر افتاد
مژگان تو تا تيغ جهان گير برآورد
بس کشتهٔ دل‌زنده که بر يکدگر افتاد
اين باده چه پرورد که خَمار خرابات
از بوی بهشتيش چنين بی‌خبر افتاد
گرجان بدهد سنگ سيه لعل نگردد
با طينت اصلی چه کند بدگهر افتاد
بس تجربه کرديم در اين دير مکافات
بادُرد کشان هرکه در افتاد بر افتاد
هم دود دلی عاقبتش راه بگيرد
زين آتش دلسوز که در خشک و تر افتاد
فرياد که با زيرکی آن مرغ سخن سنج
پندار زدش راه و به دام خطر افتاد
حافظ که سرزلف بتان دست کشش بود
بس طرفه حريفی‌است کش اکنون به سرافتاد
«حافظ شیرازی»
وان راز که در دل بِنهُفتَم به درافتاد
از راه نظر مرغ دلم گشت هواگير
ای ديده نگه کن که به دام که درافتاد
دردا که از آن آهوی مُشکين سيه چشم
چون نافه بسی خون دلم در جگر افتاد
از رهگذر خاک سَرِ کوی شما بود
هر نافه که در دست نسيم سحر افتاد
مژگان تو تا تيغ جهان گير برآورد
بس کشتهٔ دل‌زنده که بر يکدگر افتاد
اين باده چه پرورد که خَمار خرابات
از بوی بهشتيش چنين بی‌خبر افتاد
گرجان بدهد سنگ سيه لعل نگردد
با طينت اصلی چه کند بدگهر افتاد
بس تجربه کرديم در اين دير مکافات
بادُرد کشان هرکه در افتاد بر افتاد
هم دود دلی عاقبتش راه بگيرد
زين آتش دلسوز که در خشک و تر افتاد
فرياد که با زيرکی آن مرغ سخن سنج
پندار زدش راه و به دام خطر افتاد
حافظ که سرزلف بتان دست کشش بود
بس طرفه حريفی‌است کش اکنون به سرافتاد
«حافظ شیرازی»