ترسم هەیە لە چاوی بە فرمێسک و چاوە چاو
ئەو ڕازە سەربەمۆرە لە عالەم ببێتە قاو
ڕاستە ئەگەر دەڵێن بە سەبر بەرد ئەبێتە لەعل
ئەمما ببێتە خوێن جگەر و خوێن ببێتە ئاو
بۆ مەیکەدەی دەچم بە سکاڵا و گرینەوە
تاکوو ڕەها ببم لە خەم و دەردی ماڵ خەراو
تیری دوعام ڕەوانە لە گش لاوە کردووە
بەڵکوو یەکێ لەوانە بپێکێ هەدەف بەتاو
گیانە! هەواڵی ئێمە بە دڵبەر بڵێ بەڵام
کارێکی وا نەکەی کزە با لێن بکا بڵاو
ڕووی من لە کیمیای کەڕەمی تۆوە بوو بە زێڕ
یانی بە لوتف و هیممەتی تۆ پیر ئەبێتە لاو
پێم سەیرە فیز و دەعیە و خۆگرتنی ڕەقیب
یاخوا گەدا نەسیبی نەبێ قەت مەقام و ناو
زۆر نوکتە هەن بە غەیری جوانی هەتا کەسێ
جوان بێتەدەر لە تەجرەبە وەک زێڕی قاڵ کراو
ئەو بورجی بەرزی کاخی ویسالی کە تۆ هەتە
زۆرن سەری سەرانی لە دەرکێ لە سەف دراو
حافز! کە ئێستە زولفی نیگارت بە دەستەوە
دەنگێ مەکە دەنا شنە دەیکا بە بەیت و باو
ئەو ڕازە سەربەمۆرە لە عالەم ببێتە قاو
ڕاستە ئەگەر دەڵێن بە سەبر بەرد ئەبێتە لەعل
ئەمما ببێتە خوێن جگەر و خوێن ببێتە ئاو
بۆ مەیکەدەی دەچم بە سکاڵا و گرینەوە
تاکوو ڕەها ببم لە خەم و دەردی ماڵ خەراو
تیری دوعام ڕەوانە لە گش لاوە کردووە
بەڵکوو یەکێ لەوانە بپێکێ هەدەف بەتاو
گیانە! هەواڵی ئێمە بە دڵبەر بڵێ بەڵام
کارێکی وا نەکەی کزە با لێن بکا بڵاو
ڕووی من لە کیمیای کەڕەمی تۆوە بوو بە زێڕ
یانی بە لوتف و هیممەتی تۆ پیر ئەبێتە لاو
پێم سەیرە فیز و دەعیە و خۆگرتنی ڕەقیب
یاخوا گەدا نەسیبی نەبێ قەت مەقام و ناو
زۆر نوکتە هەن بە غەیری جوانی هەتا کەسێ
جوان بێتەدەر لە تەجرەبە وەک زێڕی قاڵ کراو
ئەو بورجی بەرزی کاخی ویسالی کە تۆ هەتە
زۆرن سەری سەرانی لە دەرکێ لە سەف دراو
حافز! کە ئێستە زولفی نیگارت بە دەستەوە
دەنگێ مەکە دەنا شنە دەیکا بە بەیت و باو
ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین رازِ سر به مهر به عالم سمر شود
گویند سنگ لعل شود در مقامِ صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود
خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه
کز دستِ غم خلاصِ من آن جا مگر شود
از هر کرانه تیرِ دعا کرده‌ام روان
باشد کز آن میانه یکی کارگر شود
ای جان حدیثِ ما برِ دلدار بازگو
لیکن چنان مگو که صبا را خبر شود
از کیمیایِ مهرِ تو زر گشت روی من
آری به یمن لطف شما خاک زر شود
در تنگنایِ حیرتم از نخوتِ رقیب
یا رب مباد آن که گدا معتبر شود
بس نکته غیرِ حسن بباید که تا کسی
مقبولِ طبعِ مردم صاحب نظر شود
این سرکشی که کنگرهٔ کاخِ وصل راست
سرها بر آستانهٔ او خاکِ در شود
حافظ چو نافهٔ سرِ زلفش به دست توست
دم درکش، ار نه بادِ صبا را خبر شود
«حافظ شیرازی»
وین رازِ سر به مهر به عالم سمر شود
گویند سنگ لعل شود در مقامِ صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود
خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه
کز دستِ غم خلاصِ من آن جا مگر شود
از هر کرانه تیرِ دعا کرده‌ام روان
باشد کز آن میانه یکی کارگر شود
ای جان حدیثِ ما برِ دلدار بازگو
لیکن چنان مگو که صبا را خبر شود
از کیمیایِ مهرِ تو زر گشت روی من
آری به یمن لطف شما خاک زر شود
در تنگنایِ حیرتم از نخوتِ رقیب
یا رب مباد آن که گدا معتبر شود
بس نکته غیرِ حسن بباید که تا کسی
مقبولِ طبعِ مردم صاحب نظر شود
این سرکشی که کنگرهٔ کاخِ وصل راست
سرها بر آستانهٔ او خاکِ در شود
حافظ چو نافهٔ سرِ زلفش به دست توست
دم درکش، ار نه بادِ صبا را خبر شود
«حافظ شیرازی»