دڵم بە بادەی خۆشبۆ ڕەوایە گەڕ ڕایە
کە بۆنی چاکە لە زوهد و ڕیایە ڕا نایە
هەموو جیهان بەتەمابن هەڵەم بکەن لە ئەوین
ئەمن ئەوێستم و سوورم بەئەمری ئەو خوایە
هومێدی فەیزی کەریمت ببێ کە خوڵقی کەریم
دەبەخشێ سووچی هەموو عاشقانی دنیایە
بە ئەو هومێدەیە دڵ سالیکە لە حەلقەی زیکر
کە حەڵقەیەک لەسەری زولفی یاری بڕ دایە
ئەتۆ کە جوانی خودا داویە پێت و بەختەوەری
نیازی چت بە خەنە و ڕەنگ و ئاڵ و واڵایە
هەواکە دڵکەشە، مەی بێ غەشه و گەشە چیمەن
ئەوێستە هەر دڵی خۆشی دەوێ کە بمبایە
ئەگەرچی بووکی جیهان زۆر جوانە بشزانە
کە ئەو بەشەرمە ژنە مارەیی لەکەس نایە
لە سەرو و لالە و گوڵ خاڵی نابێ ئەو چەمەنە
یەکێ کە ڕۆیی یەکێکی تری لە جێگایە
لە دڵ هەواڵی سروشتم مەپرسە بیبینە
کە پێت دەڵێ وەکوو ئاوێنە هەرچی تێیدایە
بە گریەوە وتم ئەی ماهڕوو ئەرێ چ دەبێ
کەرەم بکەی بە دڵی خەستە شەکرە شیفایە
بە خەندەوە وتی حافز توخوا سزاوارە
بە ماچێ بیخەیە سەر مانگی ڕوومەتم سایه؟ !
کە بۆنی چاکە لە زوهد و ڕیایە ڕا نایە
هەموو جیهان بەتەمابن هەڵەم بکەن لە ئەوین
ئەمن ئەوێستم و سوورم بەئەمری ئەو خوایە
هومێدی فەیزی کەریمت ببێ کە خوڵقی کەریم
دەبەخشێ سووچی هەموو عاشقانی دنیایە
بە ئەو هومێدەیە دڵ سالیکە لە حەلقەی زیکر
کە حەڵقەیەک لەسەری زولفی یاری بڕ دایە
ئەتۆ کە جوانی خودا داویە پێت و بەختەوەری
نیازی چت بە خەنە و ڕەنگ و ئاڵ و واڵایە
هەواکە دڵکەشە، مەی بێ غەشه و گەشە چیمەن
ئەوێستە هەر دڵی خۆشی دەوێ کە بمبایە
ئەگەرچی بووکی جیهان زۆر جوانە بشزانە
کە ئەو بەشەرمە ژنە مارەیی لەکەس نایە
لە سەرو و لالە و گوڵ خاڵی نابێ ئەو چەمەنە
یەکێ کە ڕۆیی یەکێکی تری لە جێگایە
لە دڵ هەواڵی سروشتم مەپرسە بیبینە
کە پێت دەڵێ وەکوو ئاوێنە هەرچی تێیدایە
بە گریەوە وتم ئەی ماهڕوو ئەرێ چ دەبێ
کەرەم بکەی بە دڵی خەستە شەکرە شیفایە
بە خەندەوە وتی حافز توخوا سزاوارە
بە ماچێ بیخەیە سەر مانگی ڕوومەتم سایه؟ !
اگر به بادهٔ مشکین دلم کشد شاید
که بوی خیر ز زهد ریا نمی‌آید
جهانیان همه گر منع من کنند از عشق
من آن کنم که خداوندگار فرماید
طمع ز فیض کرامت مبر که خلق کریم
گنه ببخشد و بر عاشقان ببخشاید
مقیم حلقه ذکر است دل بدان امید
که حلقه‌ای ز سر زلف یار بگشاید
تو را که حسن خداداده هست و حجلهٔ بخت
چه حاجت است که مشاطه‌ات بیاراید
چمن خوش است و هوا دلکش است و می بی‌غش
کنون بجز دلِ خوش هیچ در نمی‌باید
جمیله‌ایست عروس جهان ولی هُشدار
که این مخدّره در عقد کس نمی‌آید
به لابه گفتمش ای ماه رخ چه باشد اگر
به یک شکر ز تو دلخسته‌ای بیاساید؟
به خنده گفت که حافظ خدای را مپسند
که بوسه تو رخِ ماه را بیالاید
«حافظ شیرازی»
که بوی خیر ز زهد ریا نمی‌آید
جهانیان همه گر منع من کنند از عشق
من آن کنم که خداوندگار فرماید
طمع ز فیض کرامت مبر که خلق کریم
گنه ببخشد و بر عاشقان ببخشاید
مقیم حلقه ذکر است دل بدان امید
که حلقه‌ای ز سر زلف یار بگشاید
تو را که حسن خداداده هست و حجلهٔ بخت
چه حاجت است که مشاطه‌ات بیاراید
چمن خوش است و هوا دلکش است و می بی‌غش
کنون بجز دلِ خوش هیچ در نمی‌باید
جمیله‌ایست عروس جهان ولی هُشدار
که این مخدّره در عقد کس نمی‌آید
به لابه گفتمش ای ماه رخ چه باشد اگر
به یک شکر ز تو دلخسته‌ای بیاساید؟
به خنده گفت که حافظ خدای را مپسند
که بوسه تو رخِ ماه را بیالاید
«حافظ شیرازی»