ئەو تاقمەی لە گڵ بە نەزەر کیمیا دەکەن
ئاخۆ بەلای مەدا نەزەرێکی وەها دەکەن
دەردم نهێن بێ چاکە له ناشارەزا تەبیب
دەردی ئەوین لە یانەیی غەیبی دەوا دەکەن
چاکە و خراپە هۆ نییە ئاخر بەخێرەکان
ئاکارەیان حەواڵه بە ڕوحمی خودا دەکەن
یارێک ئەگەر نیقابی لە ڕووی خۆی وەلا نەدا
وەسفی جەماڵی بۆ بە خەیاڵ و هەوا دەکەن
ئێستا لە پەردەدایە گەلێ فیتنە ڕوو دەدا
ئەو دەم کە پەردە لاچوو قيامەت به پا دەکەن
گەر لەو قسانە تاشە بناڵێ سەیر نییە
خاوەندڵان حیکایەتی دڵ باش ئەدا دەکەن
نائاشنا مەبە لە هەڕاجی ئەوینێدا
ئەهلی نەزەر سەوایە لەگەڵ ئاشنا دەکەن
مەی نۆشی گیان کە، چونکە گوناهی لەپەردەدا
زۆر چاترە لە نوێژی ئەوانەی ڕیا دەکەن
ئا لەو کراسه بۆنی وسوو دێ لەبەر دەمم
لێم ڕۆشنە براگەلی خوێنی پیا دەکەن
جارێک وەرە و بە کووچەی مەیخانەدا بڕۆ
بڕوانە عاشقانی کە بۆ تۆ دوعا دەکەن
بەدزی حەسوودی بمبەره لای خۆ، کە چاک و پیر
خێری نهێن لە خەڵکی لە ڕێگەی خودا دەکەن
حافز! هەمیشە دەستی نەداوە ویسالی یار
شایان له کوێ ڕیعایەتی حاڵی گەدا دەکەن
ئاخۆ بەلای مەدا نەزەرێکی وەها دەکەن
دەردم نهێن بێ چاکە له ناشارەزا تەبیب
دەردی ئەوین لە یانەیی غەیبی دەوا دەکەن
چاکە و خراپە هۆ نییە ئاخر بەخێرەکان
ئاکارەیان حەواڵه بە ڕوحمی خودا دەکەن
یارێک ئەگەر نیقابی لە ڕووی خۆی وەلا نەدا
وەسفی جەماڵی بۆ بە خەیاڵ و هەوا دەکەن
ئێستا لە پەردەدایە گەلێ فیتنە ڕوو دەدا
ئەو دەم کە پەردە لاچوو قيامەت به پا دەکەن
گەر لەو قسانە تاشە بناڵێ سەیر نییە
خاوەندڵان حیکایەتی دڵ باش ئەدا دەکەن
نائاشنا مەبە لە هەڕاجی ئەوینێدا
ئەهلی نەزەر سەوایە لەگەڵ ئاشنا دەکەن
مەی نۆشی گیان کە، چونکە گوناهی لەپەردەدا
زۆر چاترە لە نوێژی ئەوانەی ڕیا دەکەن
ئا لەو کراسه بۆنی وسوو دێ لەبەر دەمم
لێم ڕۆشنە براگەلی خوێنی پیا دەکەن
جارێک وەرە و بە کووچەی مەیخانەدا بڕۆ
بڕوانە عاشقانی کە بۆ تۆ دوعا دەکەن
بەدزی حەسوودی بمبەره لای خۆ، کە چاک و پیر
خێری نهێن لە خەڵکی لە ڕێگەی خودا دەکەن
حافز! هەمیشە دەستی نەداوە ویسالی یار
شایان له کوێ ڕیعایەتی حاڵی گەدا دەکەن
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشهٔ چشمی به ما کنند
دردم نهفته به ز طبیبانِ مدّعی
باشد که از خزانهٔ غیبم دوا کنند
معشوق چون نقاب ز رخ در نمی‌کشد
هر کس حکایتی به تصوّر چرا کنند
چون حسنِ عاقبت نه به رندی و زاهدی است
آن به که کارِ خود به عنایت رها کنند
بی معرفت مباش که در مَنْ یَزیدِ عشق
اهلِ نظر معامله با آشنا کنند
حالی درون پرده بسی فتنه می‌رود
تا آن زمان که پرده برافتد چه‌ها کنند
گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار
صاحب دلان حکایتِ دل خوش ادا کنند
می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب
بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند
پیراهنی که آید از او بوی یوسفم
ترسم برادرانِ غیورش قبا کنند
بگذر به کویِ میکده تا زمرهٔ حضور
اوقاتِ خود ز بهرِ تو صرفِ دعا کنند
پنهان ز حاسدان به خودم خوان که منعمان
خیرِ نهان برایِ رضایِ خدا کنند
حافظ دوامِ وصل میسّر نمی‌شود
شاهان کم التفات به حالِ گدا کنند
«حافظ شیرازی»
آیا بود که گوشهٔ چشمی به ما کنند
دردم نهفته به ز طبیبانِ مدّعی
باشد که از خزانهٔ غیبم دوا کنند
معشوق چون نقاب ز رخ در نمی‌کشد
هر کس حکایتی به تصوّر چرا کنند
چون حسنِ عاقبت نه به رندی و زاهدی است
آن به که کارِ خود به عنایت رها کنند
بی معرفت مباش که در مَنْ یَزیدِ عشق
اهلِ نظر معامله با آشنا کنند
حالی درون پرده بسی فتنه می‌رود
تا آن زمان که پرده برافتد چه‌ها کنند
گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار
صاحب دلان حکایتِ دل خوش ادا کنند
می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب
بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند
پیراهنی که آید از او بوی یوسفم
ترسم برادرانِ غیورش قبا کنند
بگذر به کویِ میکده تا زمرهٔ حضور
اوقاتِ خود ز بهرِ تو صرفِ دعا کنند
پنهان ز حاسدان به خودم خوان که منعمان
خیرِ نهان برایِ رضایِ خدا کنند
حافظ دوامِ وصل میسّر نمی‌شود
شاهان کم التفات به حالِ گدا کنند
«حافظ شیرازی»