جوانە ڕەوت و ڕۆینت گیانە لەبەر سایەت مرم
لادە بتبینم لەبەر ئەو قەددە ڕەعنایەت مرم
تۆ گوتووتە كەی لەبەر من دەمری؟ تاڵووكەت چییە؟
جوانە داخوازت لەبەر ئاوات و داوایەت مرم
شێت و شەیدای عیشقی تۆم مەیگێڕی مەحبووبم لەکوێی
ئەی لەبەر ئەو لارولەنجە و بەژن و باڵایەت مرم
پێی بڵێ ئاوڕێک، ئەمن عومرێکە شێتی عیشقی تۆم
ئەی لەبەر ئەو چاوە مەستە و زولفە تاتایەت مرم
لێوی لەعلم تۆ گوتت، هەم دەرد ئەبەخشێ هەم دەوا
گا لەبەر دەردت مرم گا بۆ موداوایەت مرم
چاوی بەد دوور بێ لە ڕووت زۆر جوانە ڕەوت و ڕۆینت
بەو خەیاڵەی هەم لەبەر ڕەوتی کەو ئاسایەت مرم
گەرچی ڕێی حافز لە بۆ جێژوانی وەسڵی تۆ نییە
جێم کە تا بێم و لەبەر بەردەرکی بێڵایەت مرم
لادە بتبینم لەبەر ئەو قەددە ڕەعنایەت مرم
تۆ گوتووتە كەی لەبەر من دەمری؟ تاڵووكەت چییە؟
جوانە داخوازت لەبەر ئاوات و داوایەت مرم
شێت و شەیدای عیشقی تۆم مەیگێڕی مەحبووبم لەکوێی
ئەی لەبەر ئەو لارولەنجە و بەژن و باڵایەت مرم
پێی بڵێ ئاوڕێک، ئەمن عومرێکە شێتی عیشقی تۆم
ئەی لەبەر ئەو چاوە مەستە و زولفە تاتایەت مرم
لێوی لەعلم تۆ گوتت، هەم دەرد ئەبەخشێ هەم دەوا
گا لەبەر دەردت مرم گا بۆ موداوایەت مرم
چاوی بەد دوور بێ لە ڕووت زۆر جوانە ڕەوت و ڕۆینت
بەو خەیاڵەی هەم لەبەر ڕەوتی کەو ئاسایەت مرم
گەرچی ڕێی حافز لە بۆ جێژوانی وەسڵی تۆ نییە
جێم کە تا بێم و لەبەر بەردەرکی بێڵایەت مرم
میرِ من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت
خوش خرامان شو که پیشِ قدِّ رعنا میرمت
گفته بودی کی بمیری پیشِ من، تعجیل چیست؟
خوش تقاضا می‌کنی پیشِ تقاضا میرمت
عاشق و مخمور و مهجورم، بتِ ساقی کجاست؟
گو که بخرامد که پیشِ سروِ بالا میرمت
آن که عمری شد که تا بیمارم از سودایِ او
گو نگاهی کن که پیشِ چشمِ شهلا میرمت
گفتهٔ لعلِ لبم هم درد بخشد هم دوا
گاه پیشِ درد و گه پیشِ مداوا میرمت
خوش خرامان می‌روی، چشمِ بد از رویِ تو دور
دارم اندر سر خیالِ آن که در پا میرمت
گر چه جایِ حافظ اندر خلوتِ وصلِ تو نیست
ای همه جایِ تو خوش، پیشِ همه جا میرمت
«حافظ شیرازی، به کوشش: دکتر خلیل خطیب رهبر، ص ١٢٨. »
خوش خرامان شو که پیشِ قدِّ رعنا میرمت
گفته بودی کی بمیری پیشِ من، تعجیل چیست؟
خوش تقاضا می‌کنی پیشِ تقاضا میرمت
عاشق و مخمور و مهجورم، بتِ ساقی کجاست؟
گو که بخرامد که پیشِ سروِ بالا میرمت
آن که عمری شد که تا بیمارم از سودایِ او
گو نگاهی کن که پیشِ چشمِ شهلا میرمت
گفتهٔ لعلِ لبم هم درد بخشد هم دوا
گاه پیشِ درد و گه پیشِ مداوا میرمت
خوش خرامان می‌روی، چشمِ بد از رویِ تو دور
دارم اندر سر خیالِ آن که در پا میرمت
گر چه جایِ حافظ اندر خلوتِ وصلِ تو نیست
ای همه جایِ تو خوش، پیشِ همه جا میرمت
«حافظ شیرازی، به کوشش: دکتر خلیل خطیب رهبر، ص ١٢٨. »