مەبە بۆ تاعەت و پەیمانێ بە هیوای منی مەست
کە بە مەیخۆرەوە ناسراوم ئەمن ڕۆژی ئەلەست
من لەسەر کانی ئەوین ئەو دەمی دەسنوێژم شوت
لە هەموو بوون و نەبوونێکی جیهان شوشتم دەست
بدە مەی تاکوو لە ئەسراری قەزا تێتگەیەنم
کە ئەمن عاشقی کێ بووم و لە بۆنی کێ مەست
کێو وەکوو نێوقەدی مێرولە زەعیفن لێرە
ناهومێدی کەرەمی خوا مەبە ئەی بادەپەرەست
غەیری ئەو چاوە خومارانە کە دوور بن لە بەڵا
لەبن ئەو گومبەزە نەیکردووە کەس خۆشی هەست
گیان فیدای ئەو دەمە بێ وا لە گوڵستانی وجوود
خاوەنی باغی جیهان جوانتری لەو خونچە نەبەست
وەک سولەیمان بوو بەهۆی دەوڵەتی عیشقت (حافز)
چونکە وەسڵی نەبوو لەو دەوڵەتە، بای ماوە بە دەست
کە بە مەیخۆرەوە ناسراوم ئەمن ڕۆژی ئەلەست
من لەسەر کانی ئەوین ئەو دەمی دەسنوێژم شوت
لە هەموو بوون و نەبوونێکی جیهان شوشتم دەست
بدە مەی تاکوو لە ئەسراری قەزا تێتگەیەنم
کە ئەمن عاشقی کێ بووم و لە بۆنی کێ مەست
کێو وەکوو نێوقەدی مێرولە زەعیفن لێرە
ناهومێدی کەرەمی خوا مەبە ئەی بادەپەرەست
غەیری ئەو چاوە خومارانە کە دوور بن لە بەڵا
لەبن ئەو گومبەزە نەیکردووە کەس خۆشی هەست
گیان فیدای ئەو دەمە بێ وا لە گوڵستانی وجوود
خاوەنی باغی جیهان جوانتری لەو خونچە نەبەست
وەک سولەیمان بوو بەهۆی دەوڵەتی عیشقت (حافز)
چونکە وەسڵی نەبوو لەو دەوڵەتە، بای ماوە بە دەست
مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست
که به پیمانه‌کشی شهره شدم روز الست
من همان دم که وضو ساختم از چشمهٔ عشق
چار تکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست
می بده تا دهمت آگهی از سرّ قضا
که به رویِ که شدم عاشق و از بویِ که مست
کمرِ کوه کم است از کمرِ مور این جا
ناامید از درِ رحمت مشو ای باده پرست
بجز آن نرگسِ مستانه که چشمش مرساد
زیر این طارمِ فیروزه کسی خوش ننشست
جان فدای دهنش باد که در باغِ نظر
چمن آرایِ جهان خوشتر از این غنچه نبست
حافظ از دولتِ عشق تو سلیمانی شد
یعنی از وصل تواش نیست بجز باد به دست
«حافظ شیرازی»
که به پیمانه‌کشی شهره شدم روز الست
من همان دم که وضو ساختم از چشمهٔ عشق
چار تکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست
می بده تا دهمت آگهی از سرّ قضا
که به رویِ که شدم عاشق و از بویِ که مست
کمرِ کوه کم است از کمرِ مور این جا
ناامید از درِ رحمت مشو ای باده پرست
بجز آن نرگسِ مستانه که چشمش مرساد
زیر این طارمِ فیروزه کسی خوش ننشست
جان فدای دهنش باد که در باغِ نظر
چمن آرایِ جهان خوشتر از این غنچه نبست
حافظ از دولتِ عشق تو سلیمانی شد
یعنی از وصل تواش نیست بجز باد به دست
«حافظ شیرازی»