ئاڵەکۆک

عەباس حەقیقی add_a_photo
حەقیقی شەونم
٢١. شنەی بەیانی کە دێنێ لە باغی بۆنی بەهەشت
شنەی بەیانی کە دێنێ لە باغی بۆنی بەهەشت
ئیتر من و مەی و مەعشووق و دەشت و سەحرا و گەشت

گەدا حەقی هەیە ئەوڕۆکە لافی شا لێدا
کە چەتری سێبەری هەورە و هەواری باغە و دەشت

چەمەن لە بانەمەڕێدا قسان دەکات و دەڵێ
چ عارفێکە نەدا قەرزی نۆ بە نەغدی هەشت

دڵ ئاوەدان کە بە مەی، ئەو جیهانە دەیبینی
بپێژی گڵتە بە خشت و بڕێژی خوێنتە بە تەشت

وەفا مەخوازە لە بێگانە چونکە شۆق نادا
لە خانەقا شەمی هەڵکەی بە مەشخەڵی زەرتەشت

بە هۆی ڕەوشتی خراپم نەچی بکەی لۆمەم
ئەمن خەتام نییە، لەولاوە دێ کزەی بای وەشت

نەکەی موزایقە بۆ سەر جەنازەکەی حافز
ئەگەرچی زۆرە گوناهی بەڵام دەچێتە بەهەشت

کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت
من و شراب فرح بخش و یار حور سرشت

گدا چرا نزند لاف سلطنت امروز
که خیمه سایهٔ ابر است و بزمگه لبِ کشت

چمن حکایت اردیبهشت می‌گوید
نه عاقل است که نسیه خرید و نقد بهشت

به می عمارت دل کن که این جهان خراب
بر آن سر است که از خاک ما بسازد خشت

وفا مجوی ز دشمن که پرتوی ندهد
چو شمعِ صومعه افروزی از چراغِ کنشت

مکن به نامه سیاهی ملامتِ منِ مست
که آگه است که تقدیر بر سرش چه نوشت

قدم دریغ مدار از جنازهٔ حافظ
که گر چه غرقِ گناه است می‌رود به بهشت

«حافظ شیرازی»
نووسین: کەماڵ ڕەحمانی
مامۆستا عەبباس حەقیقی، شەونم، لاپەڕە ٦٦، چاپی یەکەم، سنە ١٣٨٧.

پەراوێز edit