سۆفی بەو چۆڕە مەیەی ڕازی نیهانی زانی
ڕەگەزی گش کەسێ لەو لەعلە بە جوانی زانی
حورمەتی چەپکەگوڵێ تەیری بەیان دەیزانێ
نە کەسێکی دوو پەڕی خوێند و مەعانی زانی
لە مەتاعی دوو جیهاندا دڵی دنیادیدەم
غەیری عیشقت ئەوی دی پاکی بە فانی زانی
بە نەزەر بەرد و گڵی بۆ دەبنە لەعل و عەقیق
ئەوی قەدری نەفەس و شانی یەمانی زانی
ئەو زەمان ڕۆیی ئەمن گوێ دەمە تانەی ئەم و ئەو
چونکە دارۆغە بەهۆی عەیشی نیهانی زانی
بە تەمای دەرسی ئەوینێ لە عەقڵ فێر بی؟ نەکەی
عاشق ئەو نوکتە گرینگەی بە نەزانی زانی
بادە بێنە، گەشە ناکا بە گوڵی باغی جیهان
هەرکەسێ هەڵمەتی زریانی خەزانی زانی
پێی موناسب نەبوو دیداری مە جارێ دڵبەر
ئەگینا حاڵی دڵ و چاوەڕوانی زانی
"حافز" ئەو لیزگە دوڕ و گەوهەرە هۆندوویەتەوە
لە شەپۆلی کەرەمی ئاسەفی سانی زانی
ڕەگەزی گش کەسێ لەو لەعلە بە جوانی زانی
حورمەتی چەپکەگوڵێ تەیری بەیان دەیزانێ
نە کەسێکی دوو پەڕی خوێند و مەعانی زانی
لە مەتاعی دوو جیهاندا دڵی دنیادیدەم
غەیری عیشقت ئەوی دی پاکی بە فانی زانی
بە نەزەر بەرد و گڵی بۆ دەبنە لەعل و عەقیق
ئەوی قەدری نەفەس و شانی یەمانی زانی
ئەو زەمان ڕۆیی ئەمن گوێ دەمە تانەی ئەم و ئەو
چونکە دارۆغە بەهۆی عەیشی نیهانی زانی
بە تەمای دەرسی ئەوینێ لە عەقڵ فێر بی؟ نەکەی
عاشق ئەو نوکتە گرینگەی بە نەزانی زانی
بادە بێنە، گەشە ناکا بە گوڵی باغی جیهان
هەرکەسێ هەڵمەتی زریانی خەزانی زانی
پێی موناسب نەبوو دیداری مە جارێ دڵبەر
ئەگینا حاڵی دڵ و چاوەڕوانی زانی
"حافز" ئەو لیزگە دوڕ و گەوهەرە هۆندوویەتەوە
لە شەپۆلی کەرەمی ئاسەفی سانی زانی
صوفی از پرتوِ می رازِ نهانی دانست
گوهرِ هر کس از این لعل توانی دانست
قدر مجموعه گل مرغِ سحر داند و بس
که نه هر کو ورقی خواند، معانی دانست
عرضه کردم دو جهان بر دلِ کارافتاده
بجز از عشقِ تو باقی همه فانی دانست
آن شد اکنون که ز ابنایِ عوام اندیشم
محتسب نیز در این عیشِ نهانی دانست
دلبر آسایشِ ما مصلحتِ وقت ندید
ور نه از جانبِ ما دل نگرانی دانست
سنگ و گل را کند از یمنِ نظر لعل و عقیق
هر که قدرِ نفسِ بادِ یمانی دانست
ای که از دفترِ عقل آیتِ عشق آموزی
ترسم این نکته به تحقیق ندانی دانست
می بیاور که ننازد به گلِ باغِ جهان
هر که غارتگریِ بادِ خزانی دانست
حافظ این گوهرِ منظوم که از طبع انگیخت
ز اثرِ تربیتِ آصفِ ثانی دانست
«حافظ شیرازی، به کوشش: دکتر خلیل خطیب رهبر، ص ٦٨و٦٩. »
گوهرِ هر کس از این لعل توانی دانست
قدر مجموعه گل مرغِ سحر داند و بس
که نه هر کو ورقی خواند، معانی دانست
عرضه کردم دو جهان بر دلِ کارافتاده
بجز از عشقِ تو باقی همه فانی دانست
آن شد اکنون که ز ابنایِ عوام اندیشم
محتسب نیز در این عیشِ نهانی دانست
دلبر آسایشِ ما مصلحتِ وقت ندید
ور نه از جانبِ ما دل نگرانی دانست
سنگ و گل را کند از یمنِ نظر لعل و عقیق
هر که قدرِ نفسِ بادِ یمانی دانست
ای که از دفترِ عقل آیتِ عشق آموزی
ترسم این نکته به تحقیق ندانی دانست
می بیاور که ننازد به گلِ باغِ جهان
هر که غارتگریِ بادِ خزانی دانست
حافظ این گوهرِ منظوم که از طبع انگیخت
ز اثرِ تربیتِ آصفِ ثانی دانست
«حافظ شیرازی، به کوشش: دکتر خلیل خطیب رهبر، ص ٦٨و٦٩. »