خوێن شیرینیت بە کۆمەکی جوانی جیهانی گرت
چاو و برۆت بە غەمزەوە دنیای دڵانی گرت
شەم ویستی ڕازی خەڵوەتیان ئاشکرا بکا
شوکری خودا گرێی دڵی هات و زمانی گرت
گوڵ ویستی ڕەنگ و بۆی وەکوو تۆ بێ کە بای سەبا
قینی بزووت و ڕێی نەفەس و جێی دووانی گرت
لەو ئاگری بەتین و نهێنی لە سینەما
ڕۆژ تاقە شوعلەیێکە کەوا ئاسمانی گرت
ئاسوودە بووم سەرێ وەکوو پەڕگاری دەورەگەرد
گەردوون لە نێوەراستی فڕێدام و مانی گرت
تیشکی لە ڕۆژی ڕوومەتی ساقی بوو ئەو گڕەی
ئەو ڕۆژە وا لە ساغەری مەی ڕا خەیانی گرت
بۆ کۆی موغان تەمامە بە دەس ڕاوەشان هەڵێم
لەو فیتنەیەی که ئاتەگی ئاخرزەمانی گرت
مەی لێدە هەرکەس ئاخری کاری جیهانی دی
لایدا لە جورعە نێو قەدی سەتڵی گرانی گرت
نووسراوەیە بە خوێنی شەقایق لە بەرگی گوڵ
پیتۆڵە، ئەو کەسەی کە مەیی ئەرغەوانی گرت
حافز لە ئاوی ژینێ کە دەتکێ لە نەزمی تۆ
لوتفێک هەیە کە پێشی حەسوود و زمانی گرت
چاو و برۆت بە غەمزەوە دنیای دڵانی گرت
شەم ویستی ڕازی خەڵوەتیان ئاشکرا بکا
شوکری خودا گرێی دڵی هات و زمانی گرت
گوڵ ویستی ڕەنگ و بۆی وەکوو تۆ بێ کە بای سەبا
قینی بزووت و ڕێی نەفەس و جێی دووانی گرت
لەو ئاگری بەتین و نهێنی لە سینەما
ڕۆژ تاقە شوعلەیێکە کەوا ئاسمانی گرت
ئاسوودە بووم سەرێ وەکوو پەڕگاری دەورەگەرد
گەردوون لە نێوەراستی فڕێدام و مانی گرت
تیشکی لە ڕۆژی ڕوومەتی ساقی بوو ئەو گڕەی
ئەو ڕۆژە وا لە ساغەری مەی ڕا خەیانی گرت
بۆ کۆی موغان تەمامە بە دەس ڕاوەشان هەڵێم
لەو فیتنەیەی که ئاتەگی ئاخرزەمانی گرت
مەی لێدە هەرکەس ئاخری کاری جیهانی دی
لایدا لە جورعە نێو قەدی سەتڵی گرانی گرت
نووسراوەیە بە خوێنی شەقایق لە بەرگی گوڵ
پیتۆڵە، ئەو کەسەی کە مەیی ئەرغەوانی گرت
حافز لە ئاوی ژینێ کە دەتکێ لە نەزمی تۆ
لوتفێک هەیە کە پێشی حەسوود و زمانی گرت
حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت
آری به اتفاق جهان می‌توان گرفت
افشای راز خلوتیان خواست کرد شمع
شکر خدا که سر دلش در زبان گرفت
زین آتش نهفته که در سینه من است
خورشید شعله‌ایست که در آسمان گرفت
می‌خواست گل که دم زند از رنگ و بوی دوست
از غیرت صبا نفسش در دهان گرفت
آسوده بر کنار چو پرگار می‌شدم
دوران چو نقطه عاقبتم در میان گرفت
آن روز شوق ساغر می خرمنم بسوخت
کاتش ز عکس عارض ساقی در آن گرفت
خواهم شدن به کوی مغان آستین فشان
زین فتنه‌ها که دامن آخرزمان گرفت
می خور که هر که آخر کار جهان بدید
از غم سبک برآمد و رطل گران گرفت
بر برگ گل به خون شقایق نوشته‌اند
کان کس که پخته شد می چون ارغوان گرفت
حافظ چو آب لطف ز نظم تو می‌چکد
حاسد چگونه نکته تواند بر آن گرفت
«حافظ شیرازی»
آری به اتفاق جهان می‌توان گرفت
افشای راز خلوتیان خواست کرد شمع
شکر خدا که سر دلش در زبان گرفت
زین آتش نهفته که در سینه من است
خورشید شعله‌ایست که در آسمان گرفت
می‌خواست گل که دم زند از رنگ و بوی دوست
از غیرت صبا نفسش در دهان گرفت
آسوده بر کنار چو پرگار می‌شدم
دوران چو نقطه عاقبتم در میان گرفت
آن روز شوق ساغر می خرمنم بسوخت
کاتش ز عکس عارض ساقی در آن گرفت
خواهم شدن به کوی مغان آستین فشان
زین فتنه‌ها که دامن آخرزمان گرفت
می خور که هر که آخر کار جهان بدید
از غم سبک برآمد و رطل گران گرفت
بر برگ گل به خون شقایق نوشته‌اند
کان کس که پخته شد می چون ارغوان گرفت
حافظ چو آب لطف ز نظم تو می‌چکد
حاسد چگونه نکته تواند بر آن گرفت
«حافظ شیرازی»