هه‌مو ساڵێ خه‌زانی گوڵ بوو بۆ من، گولبه‌ریشم چــوو
گـوڵـم چـوو. سونبولیشم چوو. دڵم چوو، دڵبه‌ریشم چــوو

چـه‌مـه‌ن تـه‌نـیا گوڵی چـوو، مـن بـه‌جـارێ مـاڵـی وێـرانـم
كه‌سم چـوو، سـه‌روه‌ریـشم چوو، موره‌ببی و رێبه‌ریشم چوو

لـه‌بـاغا به‌رگی گوڵ چـووبـوو بـه‌تـاراجی خه‌زان، بـۆ مـــن
قه‌ڵه‌م چوو، نامه‌ چوو، ته‌بعی ره‌وان چوو، ده‌فتـه‌ریـشم چوو

عـه‌جایـب پایـزێ بوو! شه‌خته‌كه‌ی جه‌رگ و دڵی بــردم
دڵ وجـه‌رگ وهه‌ناو و ماڵ و حـاڵ و هه‌م سه‌ریـشـم چــوو

خه‌ڵك شووشه‌ی گوڵی ده‌شكێت و من شووشه‌ی دڵم، چ بكه‌م؟
خـه‌ڵـك سووسـه‌نبـه‌ری ده‌رژێـت و مـن مـوو عــه‌نبـه‌ریـشـم چــوو

خــــه‌ڵـك خــانـوێكـی دنـیـایی ده‌روخـێ، مــــات و حـه‌یـــرانـــه! ‌
ئه‌من ئه‌ی خاك به‌سه‌ر خۆم! مزگه‌وت، هه‌م مینبه‌ریشم چـوو