تۆ تەنها نانت لە"منان" بوێ^١
لە "دوون"ان، دوو نان سننانی ئەوێ

بەخشین عیززەتە و داوا، داوی عار
دواییش داواکەی ببێ بە بیمار

هەر عیلمە داوای بکەی عەیب نییە
چاو بەرەوژێری لەززەتی چییە!

کە چاو ببڕێتە دەستندەی خەڵکی
ئەکەویە ژێربار دیارە بێ‌کەڵکی

ئەوی دوژمنە و بە زمان دۆستە
"الخناس"ێکە ئادەمی پۆستە

نزیک نادانی مەغرور مەکەوە
هەرکەسێ پیاو بێ ئەو قینی لەوە!

تا بە چاوی خۆت چشتێ نەبینی
ڕاستی مەزانە، "علم الیقینی"

چونکە دەور دەوری درۆ و بوختانە
ڕاستی گرانە، درۆ هەرزانە!

ئەوی لە خەڵکا بە عەیبی ئەگری
کە لە خۆتا دیت شاد مەبە، بگری

لە قسەی خەڵکا زوو هەڵمەدەرێ
ڕەوایە ئەگەر بتکەنە دەرێ

هەڵکردت بێتە سەر نانێکی جۆ
زینهار لە ماڵی ڕژد، نانی مەخۆ

هەزار دۆستت بێ هێشتاکو کەمە
تەنها دوژمنێ زۆر زۆر ستەمە

هەرچەند کە سەفەر سەنگی محەکە
ئەوی نایناسی هاوڕێیی مەکە

کەمت لە زۆری خەڵکی چاکترە
گۆشتی چۆلەکە لە داڵ پاکترە

لە دڵی خۆیشتا، خۆت هەڵمەکێشە
لە خودپەسندی دۆستت دڵ‌ڕێشە

نادان سەدجاری هەلیگیڕیتەوە
دیسان هەر لەفزی خۆی ئەگرێتەوە

مێشەسەگانە کە سەگ مەگەسە
وەریشی گێڕی هەروا ناکەسە

بۆ "فرۆ"ش بزنی خەڵکی مەدۆشە
شیری تۆ بەرن چەن لات ناخۆشە

هەرچی چاکەی کرد، چاکەی دێتەڕێ
درەخت بنێژی دیارە بەر دەگرێ