غونچەی مورادم...
خەندە کەردەوە غونچەی مورادم
چون بوڵبوڵ بەو گوڵ خەیلێ دڵ شادم
عەترش بەرد زوکام بێ حەد و دادم
شیفا دا وە ئێش دەرد فەسادم
زانووی دڵ نە بەند خەفەت ئازادم
شێونا خەرمان خەمان بنیادم
کۆتایی ئاوەرد داد و فریادم
دەشت سرووری دەروون گوشادم
عەودەت کەردەوە عومر بەربادم
مەیل دڵبەرەن یەقین ئیمدادەن
بۆ وە ماسیوای شیەن جە یادم
وەخت ڕەختشەن بەخت نەوزادم
پەوکە ئەی فەردە بیەن ئەورادم:
دەخیلەن دڵبەر! باڵا شمشادم
هەنی تا مەردەن مەکەر ناشادم