بیا ای جان من ساقی فدای ساغرت بادا
ئەمان سووتام ئەمان جامێ لە نۆبەی دەورە بەم لادا
هوا خود نافە میریزد صبا مشک ختن بیزد
مەگەر دیسا بە دەم بادا حەبیبم پەرچەمی بادا؟
گدا و بزم شاهان؟ ما و وصل دوستان، هیهات!
لەبەر وەی ئارەقی کوڵمی لە باتی مەی بە مەی نادا
پریشان کرد چون بر چهرە دو زلف عنبرین گفتی:
بەهارێک سونبولی تاتای بە بارێ یاسەمەندا دا
عرق بر گردن و خط بر عذار و خندە در لعلش
دەڵێی شەککەر لەمەڕ عەنبەر لەگەڵ ئارەق لە مینادا
بە چشم اشکبارم عکس روی و موی جانان بین
شەو و ڕۆژ ڕۆژ و شەو هەردوو لەنێو عەقدی سورەییادا
بهای بوسەی ناکردە جان باشد بە چشم اما
دەمت وا بێنە ـ چاوم ـ قەد بووە گەوهەر لە دەریادا؟ !
فغان و گریەی دل از غم روی تو در زلفت
دەڵێی بۆ گوڵ دەناڵێ شەو لە نێو بولبول لە سەحرادا
وفایی! تا منم گریان و سوزان در پی یارم
تەمەننام هەر لە یارە گەر بە ئاو و ئاورمدا دا