ئەی بادی سەبا هەستە لە حاڵم بەوە هوشیار
شەرحی دڵی ماتەم‌زەدەکەی من بەرە بۆ یار

لەو فیرقەتی ئەو، وا ڕەمەقێ ماوە لە عومرم
ئوممێدی حەیاتم نییە، ڕووحم نەبێ غەمخوار

(آجیلغە دشدی شو غریب گوگلەمه هەیهات
وصلنلە نجات بولمەسە بیچارە کیمی وار

کیمسە صورەمز علت عشاقنە هرگز
تیمارە سنک بشقەسی یوق زومرۀ بیمار)^١

(لا أَمنَعُ عَن قُربِكَ مِن لَومَةِ لائِم
أن أصبَرَ فِی بُعدِكَ قَد أحرَقُ بِالنّار)

لَو جِسمِی بَعيدٌ لَكَ فَالرّوحُ قَرِيب
إن تَرحَمَ بِالرّوحِ وَ أن تَقتَلَ فَاختار)

(من مستم از آن بادۀ صهبای تو لیکن
این سرّ تو در جلوه‌گه عشقِ تو هوشیار

کاشانه‌ی لاهوت بود لایق آن کس
مال و سر و جانش که نهاده به ره یار)

خۆی کوردییە (سافی) لە هەوای عیشقی تۆ ئێستێ
کوردی، عەرەبی، فارسیی و تورکی بووە ئەشعار