(٢٤٥)
آن کس که به کوهِ ظلم خرگاه زند
خود را به دم آهِ سحرگاه زند
ای راهزن از دور مکافات بترس
راهی که زنی ترا همان راه زند
آن کس که به کوهِ ظلم خرگاه زند
خود را به دم آهِ سحرگاه زند
ای راهزن از دور مکافات بترس
راهی که زنی ترا همان راه زند
کێ زوڵم بکا زوڵم ده‌بینێ
ده‌یگرێ نزای چاوبەگرینێ
کێ ماڵی خه‌ڵک بخوا به ناحه‌ق
یاخوا له‌و ماڵه ده ئه‌وکی مێنێ
ده‌یگرێ نزای چاوبەگرینێ
کێ ماڵی خه‌ڵک بخوا به ناحه‌ق
یاخوا له‌و ماڵه ده ئه‌وکی مێنێ