(٢٢٢)
خواهی که تو را دولت ابرار رسد
مپسند که از تو بر کس آزار رسد
از مرگ مينديش و غم رزق مخور
کين هر دو به وقت خويش ناچار رسد
خواهی که تو را دولت ابرار رسد
مپسند که از تو بر کس آزار رسد
از مرگ مينديش و غم رزق مخور
کين هر دو به وقت خويش ناچار رسد
گه‌ر ده‌توێ بگه‌ی به هه‌رچی چاکە
ئازارت نه‌بێ و ئه‌و دڵه‌ت پا کە
نه غه‌می نان و نه ترسی مردن
ده‌بێ و له ده‌ستی ده‌رناچی کاکە
ئازارت نه‌بێ و ئه‌و دڵه‌ت پا کە
نه غه‌می نان و نه ترسی مردن
ده‌بێ و له ده‌ستی ده‌رناچی کاکە