(٢٠٦)
گل از تو چراغ حسن در گلشن برد
وز روی تو آيينه، دلِ روشن برد
هر خانه که شمعِ رخت افروخت درو
خورشيد چو ذره نور از روزن برد
گل از تو چراغ حسن در گلشن برد
وز روی تو آيينه، دلِ روشن برد
هر خانه که شمعِ رخت افروخت درو
خورشيد چو ذره نور از روزن برد
گه‌شی خۆی له ڕووت گوڵ وه‌رگرتووە
مانگیش که‌مێکی وه‌به‌ر که‌وتووە
له جوانی بۆ ڕۆژ بچێ مه‌یدانێ
بێ‌شک مه‌یدانت پێ چۆل کردووە
مانگیش که‌مێکی وه‌به‌ر که‌وتووە
له جوانی بۆ ڕۆژ بچێ مه‌یدانێ
بێ‌شک مه‌یدانت پێ چۆل کردووە